پايگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ کتاب مقدس مسیحیان سرشار از تناقضات واضح و آشکار است. تناقضات موجود در کتاب مقدس و به خصوص اناجیل چهارگانه، گاهی مربوط به دو انجیل است؛ یعنی در مورد مطلبی دو انجیل در مقایسه با یکدیگر، متناقض نوشته‌اند و گاهی این تناقضات در بیش از دو انجیل نیز قابل‌مشاهده است. یکی از این تناقضات مربوط به همراهی حواریون در نماز و دعایی است که عیسی مسیح در شب آخر قبل از دستگیری ظاهری خود، خواندند.
متی و مرقس در اناجیل خود معتقدند که عیسی مسیحی به حواریون امر کردند که در جای خود نشسته تا وی به گوشه‌ای برود و نماز و دعا بخواند. متی و مرقس اتفاق نظر دارند که اگرچه عیسی مسیح به حواریون دستور نشستن دادند اما پطرس و دو پسر زبدی یعنی یعقوب و یوحنا را  نیز جهت اقامه‌ی نماز و دعا به همراه خود بردند.
انجیل متی در مورد این ماجرا چنین آورده است: «آنگاه عیسی با ایشان به موضعی که مسمی به جتسیمانی بود رسیده، به شاگردان خود گفت: در اینجا بنشینید تا من رفته، در آنجا دعا کنم؛ و پطرس و دو پسر زیدی را برداشته، بی‌نهایت غمگین و دردناک شد. پس بدیشان گفت، نَفْسِ من از غایت الم مشرف به موت شده است. در اینجا مانده با من بیدارباشید. پس قدری پیش رفته، به روی در افتاد و دعا کرده، گفت: ای پدر من، اگر ممکن باشد این پیاله از من بگذرد؛ لیکن نه به خواهش من، بلکه به اراده تو.» [1]
مرقس نیز در انجیل خود این ماجرا را چنین شرح داده‌اند: «و چون به موضعی که جتسیمانی نام داشت رسیدند، به شاگردان خود گفت: در اینجا بنشینید تا دعا کنم؛ و پطرس و یعقوب و یوحنا را همراه برداشته، مضطرب و دل‌تنگ گردید و بدیشان گفت، نَفْس من از حزن، مشرف بر موت شد. اینجا بمانید و بیدارباشید؛ و قدری پیش‌تر رفته، به روی بر زمین افتاد و دعا کرد تا اگر ممکن باشد آن ساعت از او بگذرد. پس گفت: یا اَبّا پدر، همه چیز نزد تو ممکن است. این پیاله را از من بگذران، لیکن نه به خواهش من بلکه به اراده تو.» [2]
اگرچه متی و مرقس در نحوه‌ی بیان ماجرای نماز و دعای شب آخر اتفاق نظر دارند، اما با نگاهی گذرا به دو انجیل لوقا و یوحنا این امر به‌وضوح فهمیده می‌شود که لوقا و یوحنا نظری متناقض با نظر متی و مرقس دارند. این در حالی است که خود لوقا و یوحنا نیز با یکدیگر در شرح ماجرا متناقض عمل کرده‌اند. لوقا معتقد است که عیسی مسیح در آن لحظه همه‌ی شاگردان را به نماز و دعا برای او امر فرمودند؛ ولی خود از آن‌ها به‌اندازه‌ی مسافت پرتاب یک سنگ دور شده و بدون همراه داشتن پطرس، یوحنا و یعقوب، به‌تنهایی مشغول دعا و راز و نیاز با خداوند یکتا شدند. لوقا در انجیل خود چنین آورده است: «و بر حسب عادت بیرون شده، به کوه زیتون رفت و شاگردانش از عقب او رفتند؛ و چون به آن موضع رسید، به ایشان گفت، دعا کنید تا در امتحان نیفتید؛ و او از ایشان به مسافت پرتاب سنگی دور شده، به زانو درآمد و دعا کرده، گفت: ای پدر اگر بخواهی این پیاله را از من بگردان، لیکن نه به خواهش من بلکه به اراده تو.» [3]
متی و مرقس با لوقا اگرچه در فرادا یا جمع خواندن دعا اختلاف نظر و تناقض گفتاری دارند، اما در اینکه عیسی مسیح در آن شب به دعا ایستادند چه به صورت تنهایی و چه به همراه برخی از شاگردان خود، اتفاق نظر دارند؛ حال اینکه یوحنا اصلاً در مورد دعا خواندن مسیح در آن شب حرفی نزده‌ است؛ گویا اینکه عیسی مسیح نه از شاگردان خود برای لحظه‌ای جداشده‌اند و نه اینکه به دعا و راز و نیاز پرداخته‌اند. یوحنا این ماجرا را چنین روایت می‌کند: «چون عیسی این را گفت، با شاگردان خود به آن‌طرف وادی قِدْرون رفت و در آنجا باغی بود که با شاگردان خود به آن درآمد؛ و یهودا که تسلیم‌کننده وی بود، آن موضع را می‌دانست، چون که عیسی در آنجا با شاگردان خود بارها انجمن می‌نمود. پس یهودا لشکریان و خادمان از نزد روسای کَهَنَه و فریسیان برداشته، با چراغ‌ها و مشعل‌ها و اسلحه به آنجا آمد. آنگاه عیسی با اینکه آگاه بود از آنچه می‌بایست بر او واقع شود، بیرون آمده، به ایشان گفت که را می‌طلبید؟» [4]
با توجه به عبارت‌هایی که از چهار انجیل مشهور مسیحیان نقل شد، وجود تناقضات اساسی در این اناجیل مشهود است. به‌گونه‌ای که انکار این تناقضات از آزاداندیش منصف هرگز رخ نخواهد داد. با این اوصاف آیا مسیحیان بار دیگر وجود تناقضات در اناجیل را انکار می‌کنند؟ در صورت انکار چه جوابی از کتاب مقدس به این تناقض می‌توان داد؟

پی‌نوشت:
[1]. ترجمه قدیم کتاب مقدس، متی 26: 36 - 39.
[2]. همان، مرقس 14: 32 - 36.
[3]. همان، لوقا 22: 39 - 42.
[4]. همان، یوحنا 18: 1 - 4.