پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ با توجه به اهتمامی که فرقه‌ی بهائیت برای تبلیغ و گسترش افکار باطل خود در جهان دارد، این فرقه، ضمن ترتیب دادن تشکیلات منظم و منسجمی برای این منظور و تربیت مبلّغان و فراهم نمودن امکانات و تسهیلات برای ایشان، از شیوه‌های گوناگونی برای توسعه‌ی فرقه بهائی در جهان و خصوصاً ایران، بهره می‌گیرد.
از جمله‌ی این شیوه‌ها، که کاربرد زیادی در جهت گسترش فرقه‌ی ضاله‌ی بهائیت دارد، تبلیغ گروهی است؛ به این صورت که گروهی متشکل از اعضای بهائی با عناوین خاص را، حتی گاهی به عنوان پزشک، به مناطقی محروم و فقیرنشین فرستاده و به صورت غیرمستقیم عقاید باطل خود را میان ایشان ترویج می‌دهند. سران بهائیت با دریافت این نکته که تبلیغات فردی خیلی مؤثر نخواهد بود، به تبلیغ گروهی روی آورده‌اند. در تبلیغ گروهی، در خصوص برنامه‌ریزی‌های خود، چند امر مهم را سرلوحه‌ی کار خویش قرار داده‌اند:
الف: آموزش، تربیت و آشنایی مبلّغان با چگونگی تبلیغ بهائیت: در بیانیه‌ی بیت‌العدل اعظم آمده است: «حاصل جمع تمام مجهولات و تجارُب آن شد که بخش عظیمی از جامعه‌ی بهائی، عمیقاً آموخت که تبلیغ جمهور ناس، چه مسائلی را در بر می‌گیرد... اگر کوشش‌های آن سال‌ها در کار تقویت و تحکیم آن مشکل، پر زحمت و گاه بی‌نتیجه نبود، هرگز امروز تدبیر منظم کردن (سیستماتیک) تبلیغ دسته‌جمعی، این اندازه که هست، پیشرفت نمی‌کرد».[1]
ب: انتخاب مناطق محروم و فقیرنشین برای اجرای این هدف: بیت‌العدل در این مورد چنین گزارش می‌دهد: «در دوره‌ی ولی امرالله (شوقی‌افندی)، بهائیان تیزبین در کشورهایی از قبیل اوگاندا، بولیوی و اندونزی اقداماتی برای جلب و جذب بومیان کرده بودند، طی دوره‌ی نقشه‌ی 9 ساله، تعداد بیشتری از این قبیل مبلّغان، مخصوصاً در هندوستان و چندین کشور آفریقایی و اکثر مناطق روستایی جنوب آمریکا به کار پرداختند».[2]
ج: اعزام دسته جمعی و گروهی مبلّغان به مناطق شناسایی شده: چنان که بیت‌العدل اعظم در این مورد چنین گزارش می‌دهد: «معلوم شد که اقدامات شخصی، هرچند دلیرانه و پر حرارت باشد، به تنهایی قادر نخواهد نبوده از فرصت‌های مغتنمی که پیش آمده بود، به نحو شایان استفاده نماید؛ در نتیجه، جامعه‌ی بهائی به یک سلسله از نقشه‌های مشترک تبلیغی و اعلان امرالله رهنمون گردد».[3]
اما با توجه به اینکه در قانون جمهوری اسلامی ایران، تبلیغ فرقه‌ی بهائیت در این کشور ممنوع شده است و عباس‌افندی، از رهبران بهائیت، اطاعت از قوانین کشورها را لازم می‌داند [4]؛ بر خلاف نظر ایشان، شاهد فعالیت روز افزون تبلیغی بهائیان در کشورمان هستیم و با توجه به احکام منافی عقل و اخلاق این فرقه، نظیر ازدواج با محارم [5] و تعالیمی خائنانه، نظیر ترک تعصب ملّی و وطنی [6]، توسعه‌ی افکار و عقائد باطل و غیرالهی بهائیت در کشورمان، می‌تواند صدمات جبران ناپذیری به همراه داشته باشد.

پی‌نوشت:

[1]. ج. اسلمنت، بهاءالله و عصر جدید، ترجمه‌ی سلیمانی، بی‌جا: دارالنشر البهائیه، ریودوژانیرو، 1998 م، صص 88-87.
[2]. همان، ص 85.
[3]. همان، ص 85.
[4]. دکتر اسلمنت، بهاءالله و عصر جدید، چاپ حیفا، ۱۹۳۲م، ص ۳۰۲.
[5]. جهت مطالعه‌ی بیشتر بنگرید به مقاله‌ی: حکم زنا و ازدواج با محارم در بهائیت
[6]. عباس افندی، خطابات مبارکه، ج۳، ص۱۴۷.