پايگاه جامع فرق، اديان و مذاهب_ از جمله‌ روش‌هاي تبليغ بهائيت براي گسترش و نفوذ در ميان مردم، به خصوص نسل جوان، سوء استفاده از گرفتاري‌هاي آنان، مانند بدهکاري و نيز استفاده از نقاط ضعف آنان، مانند مسائل جنسي، براي تبليغ آئين باطل خود و پيشبرد اهدافشان است.
«ارتشبد حسين فردوست» در خاطرات سياسي خود، درباره‌ي سوء استفاده اين فرقه از نقاط ضعف مردم، چنين مي‌نگارد: «در دوران پهلوي، بهائيت در ايران توسعه‌ي عجيبي يافت و آن‌ها بر مبناي انگيزه و نقاط ضعف، به شدت افراد را جلب مي‌کردند. چند مورد مطمئن به اطلاعم رسيد که فرد، مقروض بوده و سازمان بهائي، قروض او را پرداخته تا بهائي شود. زن نيز از وسائل مهم جلب افراد بود و ترتيبي مي‌دادند که از طريق روابط جنسي، جوان‌ها جلب شوند».[1]
بهائيان که در عالم استدلال براي حقانيت و الهي بودن آئين خويش تُهي هستند،[2] هم‌اکنون براي تبليغ آئين خود به کارهاي خيرخواهانه روي آورده‌اند تا از اين طريق مردم را جذب آئين باطل خود کنند، از جمله‌ي اين کارها، شرکت در برنامه‌هاي خَيّرين، مانند کمک به ساخت بيمارستان، سرزدن به بيمارستان‌ها و بيماران، سرکشي به همسايگان و يتيم‌خانه‌ها و... است، حتي گاهي اين فرقه، با کمک به مساجد و شرکت در برنامه‌هاي عزاداري حضرت اباعبدالله (عليه‌السلام)، بهره‌برداري تبليغي مي‌کند.[3]
ترويج فساد اخلاقي و اجتماعي و اغفال جوانان که باعث جذب جوانان مي‌شود، در دستور کار اين فرقه قرار دارد. اگر مسئولان فرهنگي و مردم مسلمان، هوشيار نباشند، ممکن است ضربات سنگيني بر پيکره‌ی اعتقادات نسل جوان وارد شود که جبران آن مشکل و گاه غيرممکن باشد.
آري، گروهي که با ادعاي دين جديد، پا به عرصه‌ي فعاليت‌هاي سياسي و مذهبي جهان نهاده است، با هر وسيله‌ي ممکن، سعي در تثبيت خود و ترويج افکار رهبران خويش دارد و با هر دوز و کلکي و حيله‌هاي غير اخلاقي، کمر به فريب عوام الناس بسته است.

پي‌نوشت:
[1]. حسين فردوست، ظهور و سقوط سلطنت پهلوي، بي‌جا: انتشارات اطلاعات، چهارم، 1380 ش، ج 1، ص 376.
[2]. جهت مطالعه‌ي بيشتر بنگريد به مقاله‌ي: فرقه‌ي ضاله بهائيت، دين نيست
[3]. خبرنامه‌ اقوام فرق و مذاهب، ش 6، ص 3.