پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ معاد باوری یکی از مسلمات اصول اعتقادی ادیان ابراهیمی است. علاوه بر ادیان الهی، برخی از ادیان غیر الهی نیز، به معاد اعتقاددارند. مسیحیان نیز همانند بسیاری از ادیان موجود، ظاهراٌ به معاد ایمان دارند. نکته‌ی اساسی این است که مسیحیان معتقد به چه نوع معادی هستند. آیا قائل به معاد روحانی هستند؟ یا اینکه تنها معاد جسمانی را می‌پذیرند؟ و یا اینکه همانند مسلمانان معاد روحانی-جسمانی موردپذیرش کتاب مقدس و مسیحیان است؟
از گفته‌های مسیحیان چنین استنباط می‌شود که آنان معاد روحانی را قبول دارند و معاد جسمانی و روحانی-جسمانی را فاقد اعتبار می‌دانند. در کتاب مقدس نیز آیاتی وجود دارد که گفتار مسیحیان را مبنی بر روحانی بودن معاد، تقویت می‌کند. در انجیل مرقس دراین‌باره چنین آمده است: «زیرا هنگامی‌که از مُردگان برخیزند، نه نکاح می‌کنند و نه منکوحه می‌گردند، بلکه مانند فرشتگانِ در آسمان می‌باشند.»[1] با توجه به این آیه انسان‌ها در معاد همانند فرشتگان خواهند بود؛ از طرفی بارزترین ویژگی فرشتگان روحانی بودن آنان است؛ لذا انسان‌ها نیز معاد روحانی خواهند داشت.
حقیقت این است که در قسمت‌های دیگر کتاب مقدس مسیحیان، آیاتی وجود دارد که جسمانی بودن معاد، به‌وضوح از آن‌ها فهمیده می‌شود. در انجیل متی درباره‌ی جسمانی بودن معاد چنین آمده است: «شنیده‌اید که به اولین گفته‌شده است، زنا مکن. لیکن من به شما می‌گویم، هر کس به زنی نظر شهوت اندازد، همان دم در دل خود با او زنا کرده است. پس اگر چشم راستت تو را بلغزاند، قلعش کن و از خود دور انداز زیرا تو را بهتر آن است که عضوی از اعضایت تباه گردد، از آنکه تمام بدنت در جهنّم افکنده شود و اگر دست راستت تو را بلغزاند، قطعش کن و از خود دور انداز، زیرا تو را مفیدتر آن است که عضوی از اعضای تو نابود شود، از آنکه کل جسدت در دوزخ افکنده شود.»[2] از دو عبارت «تمام بدنت در جهنم افکنده شود و کل جسدت در دوزخ افکنده شود»، بی‌تردید جسمانی بودن معاد به راحتی فهمیده می‌شود.
در انجیل لوقا نیز مطالبی در مورد حوادث قیامت آمده است که جسمانی بودن معاد را ثابت می‌کند. کتاب مقدس دراین‌باره چنین می‌گوید: «پس چشمان خود را در عالم اموات گشوده، خود را در عذاب یافت و ابراهیم را از دور و ایلعازَر را در آغوشش دید. آنگاه به آواز بلند گفت، ای پدر من ابراهیم، بر من ترحّم فرما و ایلعازَر را بفرست تا سر انگشت خود را به آب تر ساخته زبان مرا خنک سازد، زیرا در این نار معذّبم.»[3] در آغوش کشیدن، سر انگشت تر کردن و زبان را خنک کردن نشانه‌هایی هستند که جسمانی بودن معاد را می‌رساند. چراکه موارد مذکور در موجودات روحانی، جایگاهی نداشته و این موارد از خصوصیت‌های موجودات جسمانی است.
با توجه به مطالب و شواهدی که ذکر شد به‌یقین روحانی صرف بودن معاد، همان‌گونه که بسیاری از مسیحیان به آن اعتقاد دارند، صحیح نبوده و دلایل آن با شواهد جسمانی بودن معاد که در کتاب مقدس موجود است، متناقض است. به هر حال چه مسیحیان جسمانی بودن معاد را بپذیرند یا اینکه قائل به جسمانی-روحانی بودن معاد بشوند، واقعیت این است که با توجه به کتاب مقدس، معاد روحانی همان‌گونه که مسیحیان امروزی به آن ایمان دارند، نمی‌تواند اعتقادی درست و صحیح باشد.

پی‌نوشت:
[1]. ترجمه قدیم کتاب مقدس، مرقس 12: 25.
[2]. ترجمه قدیم کتاب مقدس، متی 5: 27-30.
[3]. ترجمه قدیم کتاب مقدس، لوقا 16: 23-24.