پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ پولس مردى يهودى بود و دل پردردى از رومانيان داشت زيرا، مى‌‏ديد بيگانگان كشور يهود را تصرف كرده‏‌اند و يهود را كه داراى كشور مستقل و پادشاه مستقل بوده از تخت عزت پایین كشيده‌‏اند؛ و نيز مى‏‌فهميد كه بافکر محدود يهوديت كارى از پيش نمى‌‏رود. در عين حال، از اين فكر دمى غافل نبود و منتظر فرصت بود تا آنكه استقامت مسيحيان تازه نفس را در موقع سنگسار شدن «استيفان» مشاهده كرد و چنين صلاح ديد كه با تظاهر به مسیحی‌گری با آن‌ها همكارى كند و از اين رهگذر رخنه و تزلزلى در كار روميان بيندازد و در حقيقت سر دشمن را با مار بكوبد زيرا، كشته شدن مسيحيان به سود يهوديت بود و اشکال‌تراشی درباره رومانيان نيز به سود يهوديت بود. اما پولس در مرحله عمل ديد كه مسيحيان هم باز به يهوديت متصل‏‌اند. عيسى می‌گوید: من نيامدم يك همزه يا نقطه‌ای از تورات كم و زياده كنم؛ و مسيحيان هم شنبه را مانند يهود عيد می‌گیرند و رسوم و قوانين موسى را رعايت مى‌‏كنند و در كنيسه يهود حاضر می‌گردند و تنها فرقى كه مسيحيت با يهوديت پیداکرده اين است که: مسيحيان مي‌گويند: عيسى ناصرى به دار زده شد و دفن شد و بعداً از مردگان قيام كرد ولیکن، اين داورى سود بخشى نيست نه كور می‌کند و نه شفا می‌دهد.
پولس چنين تصميم گرفت كه چندى با مسيحيان همكارى كند تا سابقه يهودى‌گرى او فراموش شود، شركت در قتل استيفان كهنه گردد، نفرات مسيحيان جديد را بشناسد و به خلاصه جاى پایی پيدا كند، قوانين تازه‌ای بيافريند؛ اما با بودن پطرس كه از شاگردان مهم عيسى (علیه السلام) و وصى و جانشين او بود باز كارى از پيش نمى‌‏برد زيرا، پطرس و برنابا و... هم تابع قوانين تورات بودند و فرصتى به پولس نمى‌‏دادند. لذا، پس از چند سالى كه گذشت و سرشناس شد و شهرت پيدا كرد، پطرس را تنبيه كرد و از برنابا جدا شد و ثقل تبليغات خود را متوجه اروپا نمود تا از مسيحيان يهودى‌الاصل دور باشد.
نخست يوغ اطاعت شريعت موسى را از ميان برداشت و ختان را لغو كرد، قربانى‏‌ها را منسوخ نمود، بت‏‌پرستان را به کیش عيسى دعوت نمود با اين قيد كه اسم «عيسى» را بجاى «بت» بگذارند زيرا، عيسى براى كفاره گناهان ايشان به دار زده‌شده است. «عيسى» پسر خداست و «خدا» پدر او و «روح‌القدس» به منزله ملاط بين دو خشت است كه پدر و پسر را به هم وصل می‌کند. پولس در كار خود پيشرفت شايان كرد، كليسا و كنيسه از هم جدا شد، يهوديت و مسيحيت از هم فاصله گرفت. دولت روم دريافت كه گروهى در كشور پيدا شده‏‌اند كه كيش يهودى ندارند و دشمن دولت روم‏‌اند و چون موريانه چارچوب امپراتوری را در هم مى‌‏ريزند.

منبع: حجة التفاسير و بلاغ الإكسير، بلاغى سيد عبد الحجت، انتشارات حكمت، جلد دوم‏ ، ص 610 و 611