پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ ازدواج امری‌است، مقدس که در سایه آن زن و مرد به سکون و آرامش رسیده، نیازهای جسمی و روحی خویش را در کنار یکدیگر بر طرف می‌سازند و هریک می‌توانند نردبانی برای صعود شریک زندگی خویش باشند. تعریف زنا: به رابطه‌ی جنسی نامشروع و خارج از پیمان ازدواج و زناشویی گفته می‌شود، به عبارتی دیگر زنا به نزدیکی بین زن و مرد بدون ازدواج اطلاق می‌شود. عمل زشت زنا معصیتی است نفرت انگیز و جز خسران دنیا و آخرت را در پی نخواهد داشت. فلسفه تحریم زنا از نگاه اسلام: عواقب شوم این عمل برای فرد و جامعه، بر كسی مخفی نیست. انجام این عمل زشت و گسترش آن، بدون شک نظام خانواده را درهم می‌ریزد، رابطه فرزند با پدر را مبهم و تیره و تار می‌کند، فرزندان فاقد هویت را که طبق تجربه، جنایت‌کارانی خطرناک می‌شوند، در جامعه افزایش می‌دهند و سبب انواع برخوردها و کشمکش‌ها در میان هوس‌بازان و فراگیر شدن بیماری‌های روانی و آمیزشی خواهد شد. [1] از عوارض  ضررهای این کار ناپسندیده می‌توان به: سقوط از شخصیت انسانی به شخصیتی شهوانی؛ ترس از فاش شدن این رابطه که باعث مختل شدن کارهای روزانه می‌شود؛ زیاد کردن روحیه و جرأت قانون‌شکنی در جامعه؛ بی‌میل شدن به همسر خود بعد از ازدواج و فروپاشی بنیان خانواده؛ عدم میل به ازدواج و تشکیل خانواده و... می‌باشد. زنا در نزد همه‌ی ادیان و عقلاء کاری ناپسند و نامشروع می‌باشد و این امر شنیع علاوه بر تحریم آن دارای قبح ذاتی می‌باشد که همه‌ی انسان‌های پاک و آزاده از آن بیزاری می‌جویند. ادیان مختلف برای پیشگیری از این امر قبیح و سست شدن بنیان خانواده، قوانین پیشگیرانه‌ای وضع کرده‌اند. حسینعلی‌بهاء در حکم زانی و زانیه می‌گوید: «قد حکم الله لکل زان و زانیه دیة مسلمة إلی بیت‌العدل و هی تسعة مثاقیل من الذهب و إن عاد مرة اخری عودوا به ضعف الجزاء هذا ما حکم به مالک الأسماء؛ خداوند حکم داده است برای هر مرد و زن زناکاری که دیه‌ای به بیت‌العدل بپردازند و مقدار آن نه مثقال طلاست؛ اگر دوباره به زنا عود کند، لازم است در مقابل آن دو دیه پرداخت کند، این حکم از جانب مالک اسماء است.»[2] با این حساب اگر کسی در فرقه بهائیت خلاف کند، باید جریمه‌های ذیل را به بیت‌العدل پرداخت کند: مرتبه اول ۹ مثقال طلا، مرتبه دوم ۱۸ مثقال طلا، مرتبه سوم ۳۶ مثقال طلا، مرتبه چهارم ۴/۵ سیر طلا الی آخر. به راستی با صدور چنین حکمی، انسان‌های متمول و مرفهین بی‌درد، چه محدودیتی برای ارتکاب فحشا دارند؟ این حکم تا چه حد جنبه بازدارندگی دارد و آیا با این حکم می‌توان به جنگ با فساد رفت؟ یا میدانی برای فساد طبقات مرفه و پولدار جامعه فراهم می‌گردد؟ آیا این حکم الهی است یا قانونی منسوخ و شرم‌آور که از ذهن پوسیده انسانی جاهل صادر شده است؟ با این حکم تکلیف انسان‌های مرفه، زناکاران حرفه‌ای، فاحشه خانه‌ها، دلالان فحشا و بی‌بندوباری زمینه سازان و عوامل اجرای چه می‌شود؛ آیا چنین است هرکه پول دارد می‌تواند مرتکب این امر شنیع شود و هزینه آن را پرداخت کند. حقیقتاً میزان پیشگیری این حکم تا چه اندازه می‌باشد؟
خداوند در دین مبین اسلام می‌فرماید: «الزَّانِیَةُ وَ الزَّانی فَاجْلِدُوا کُلَّ واحِدٍ مِنْهُما مِائَةَ جَلْدَةٍ وَ لا تَأْخُذْکُمْ به هما رَأْفَةٌ فی دینِ اللَّهِ إِنْ کُنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الْآخِرِ وَ لْیَشْهَدْ عَذابَهُما طائِفَةٌ مِنَ الْمُؤْمِنینَ؛[نور/2] زن و مرد زناکار را هریک صد تازیانه بزنید، و هرگز در دین خدا رأفت (محبت کاذب) شما را نگرد، اگر به خدا و روز جزاء ایمان دارید؛ و باید گروهی از مؤمنان مجازات آنها را مشاهده کنند». در مکتب اسلام، به هریک از زن و مرد باید صد تازیانه زده شود تا کسی جرأت نکند به سمت آن برود و در این حکم فرقی میان ثروتمند و فقیر نیست، بلکه همه، برابر مجازات می‌شوند، این حکم اسلام بسیار محکم و قاطع است  به حدی کسی در جامعه اسلامی جرأت نکند این گناه و خطای بزرگ را انجام دهد و اگر احیاناً مرتکب آن شد آن را مخفی نگاه می‌دارد و از ترویج فساد و فحشاء، اختلاط انساب، بی‌بند باری جلوگیری و باعث استحکام بنیان خانواده می‌شود. ولی حسینعلی‌بهاء با انگیزه تأمین هوس‌های افراد هوسران می‌گوید: «جزای زنا کردن، دادن نه مثقال طلا به بیت‌العدل است.»[3] در بررسی حکم زنا در اسلام و فرقه ضاله بهائیت می‌توان نتیجه گرفت که اسلام با این حکم درصدد جلوگیری از ارتکاب علنی شدن آن و حفظ بنیان مقدس خانواده می‌باشد، اما بهائیت صرفاً از آن جنبه درآمد زایی برای رؤسای خود دارد. این است تفاوت میان آموزه‌های الهی و افکار پریشان دین‌سازان بهائیت.

پی‌نوشت:
[1]. آیت‌الله مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج 14، ص 368
[2]. حسینعلی‌نوری، اقدس، ص 47
[3]. حسینعلی نوری، اقدس، ص 47؛ ملحقاتی بر اقدس، یاددداشت و توضیحات، ص 157،158.