دینکرد از کتاب های معروف زرتشتی در قرن های نهم و دهم میلادی است. یک فصل کامل از کتاب سوم دینکرد (از ص 141 تا ص 150) به ازدواج با محارم اختصاص دارد. بخشی از عبارت آن را می آوریم: «از بهر اینکه آن پیونددهی >نرها و ماده ها< به گونه ای گسترده به درست تر کردن >نژادها< بیانجامد، مردمانی را که از یک نژادند وا می دارد با خویشان همخون پیوند >زناشویی< بندند و خویشان همخون با خویشان طبقه ی اول و هرچه نزدیک تر، پیوند بندند. من (= من هیربد) بویژه سه گونه همپیوندی >از گونه ی خویدوده< را در نظر گرفته ام که اینانند: 1. همپیوندی پدر با دختر؛ 2. همپیوندی پسر با مادر؛ 3. و همپیوندی برادر با خواهر. ... خویدودهی «برادر ـ خواهر» نسبت به آنچه که از ایشان زاییده می شود چهار لایه پیوند دوستی >تو ـ در ـ تو< در بر دارد: 1. یکی اینکه >برای خواهر، فرزندی که از این همپیوندی زاییده می شود< فرزند برادرش است و برادر>زاده<اش می باشد؛ 2. یکی اینکه آن، فرزند برادر است و وی، خوهر هر دوان؛ 3. یکی اینکه، >برای برادر نیز< فرزند خواهر است؛ 4. و یکی اینکه آن فرزند، برادر و >خواهر زاده ی برادر است<.» تصویر کتاب شناسنامه کتاب: کتاب سوم دین کرد، به اهتمام فریدون فضیلت، تهران، انتشارات فرهنگ دهخدا، 1381ش