انسان در این دنیا اسیر عشق است و فطرت انسان نیز در این دنیا به دنبال عشق است و باید عشق حقیقی که خداوند است را پیدا کند. ولی در مکتب اشو از واژه عشق تعبیری پست شده و آن را تنها در روابط جنسی معرفی می‌کند. وی در مسیر سیر و سلوک گاهی مخاطبینش به سوی عشق می‌خواند و گاهی آن‌ها را از آن پرهیز می‌دهد.

معمولاً کسانی که با یوگا آشنا می‌‏شوند، در مراحل اولیه آن را به صورت حرکات جسمی می‌‏شناسند و ممکن است برای لاغری یا زیبایی اندام و حتی رسیدن به آرامش از آن استفاده کنند، اما به تدریج آن را به عنوان یک ورزش ذهنی و سپس به عنوان یک راه معنوی به کار می‌‏گیرند و به مسیری وارد می‌‏شوند که از ابتدا تصوری از آن نداشته‌اند و بهتر است بگوییم آن را آگاهانه انتخاب نکرده‌‏اند.

تعریفی که اشو از سلوک و مراقبه‌ دارد، با تعریفی که اسلام می‌کند، کاملاً مغایر و در تضاد است. وی می‌گوید تنها راه مراقبه و سلوک رابطه‌ی جنسی است. اگر عاشق زنی شدی با او باش و اگر این شور از میان رفت به دنبال دیگری باش و تنها به عشق قبلی بگو متأسفم. زیرا تنها عشق مهم است.

بیشتر ادیان از جمله ادیان ابراهیمی پاسخ‌ سوالات هستی شناسی مردم را داداند هرچند اختلاف فراوانی با مبانی اسلام دارد. در این بین آیین بودا که مخاطبین زیادی دارد، به انکار خداوند می‌پردازد و می‌گوید: «این عـالم قـدیم و ازلیست و اصـلاً نیـازی به خالق نامحـدود و واجب الوجود ندارد تا ما در جسـتجوی او باشیم.»

حرکات یوگا همراه با دستوراتی برای تمرکز و کنترل ذهن انجام می‌‏شود و هدف از انجام‏شان، فراوری از جسم و ذهن است. وضعیت‏‌های بدنی دروازه‏‌ی ورود نیرویی است که گفته می‌‏شود در بدن انسان نهفته (کندالینی) و بیداریش انسان را به آگاهی برتر می‌‏رساند. این آگاهی معمولاً به صورت نمادین در قالب خدایان شیطانی نشان داده می‌‏شود.

سرّ وجود مشکلات و بحران‏‌های زندگی این نیست که با خلسه‌‏های یوگایی آن‌ها را کمرنگ کنیم و به زندگی اضطراب‏‌زا باز گردیم، بلکه راز بزرگی که در بلاها و رنج‏‌های زندگی نهفته، بازگشت به خدا و تکیه‌کردن به او در همه شرایط است. این‌که قلب ما بفهمد هیچ نیرویی غیر از خدا گره گشای زندگی نیست.