پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از مشکلات در مواجهه با عرفان‌های نوظهور، نداشتن علم دقیق عموم جامعه و حتی بعضی مروجین این فرقه‌ها از مبانی و اصطلاحات آن فرقه است. ما در جامعه در برخورد اولیه با فردی که از یوگا دفاع می‌کند پی می‌بریم وی با اصطلاحات یوگا و مکتب آن هیچ آشنایی ندارد و اساسا وی سعی می‌کند برای آموزه‌های موجود در یوگا حدیث یا روایت در دین بیاورد تا برای ما اثبات کند که یوگا نیز معنویتی الهی است!
یکی از مراحل یوگا «سشه» است، «سشه» یعنی نظافت کردن؛ در مواجهه با یوگا کاران چنین می‌گویند در اسلام نیز بسیار به نظافت تاکید شده است. فطرت و عقل نیز نظافت را می‌پسندد. اما غافل از این‌که «سشه» آن نظافتی نیست که در ذهن ما است و انسان‌ها انجام می‌دهند. بلکه منظور از «سشه» چند عمل خاص است. مانند نوشیدن آب نمک و استفراغ آن، کشیدن آب به داخل روده و سپس تخلیه‌ی آن، وارد کردن نخ از یک سوراخ و خارج نمودن آن از سوراخی دیگر و غیره.
اساسا اگر به محل زندگی هندوها مراجعه کنید می‌بینید که آن‌ها در مکانی کاملا آلوده و کثیف زندگی می‌کنند. یا اصلی به نام «اهیمسا» به معنای پرهیز از خشونت است؛ اما پس از مطالعه در مورد این اصل پی خواهیم برد که منظور آن اصل «آزار پذیری» است. «اگر کسی قصد آزار شما را داشت، تسلیم شوید و با جلوگیری از او موجب آزارش نشوید.»[1] اصل دیگری در یوگا وجود دارد به نام «سوادهیایه» که به معنای خودشناسی است. خودشناسی در اسلام نیز تاکید شده است. اما پس از تفحص درباره یوگا خواهیم یاقت که معنای آن چیز دیگری است و آن خودخدا انگاری است. «با سوادهیایه اتحاد و آمیزش با الوهیت دلخواه تحقق می‌یابد.»[2]

پی‌نوشت:

[1]. یوگاسوتره، فصل 2، بند 34.
[2]. یوگاسوتره، فصل 2، بند 44.