تاریخ
امیرالمؤمنین (ع) در دوران حکومت عثمان، در مقابل 200 نفر به فضایل خود و در ضمن این فضایل به حدیث غدیر احتجاج کردند؛ عده کمی تأیید کردند که فضایل را از پیامبر (ص) شنیده‌اند؛ طلحه با استناد به حدیثی جعلی، با استحقاق حضرت به خلافت مخالفت کرد که در پاسخ به او امیرالمؤمنین (ع) حدیث غدیر و ... را بیان فرمود و نیز انتخابشان به عنوان عضو شورای تعیین خلافت را نیز از دلایل رد این حدیث دانستند.
امیرالمؤمنین (ع) در اثبات حق خود احتجاجاتی داشتند و در آن مخاطبین را به خدا سوگند می دادند و غدیر را یادآور می شدند. ازجمله این احتجاجات، در مقابل طلحه در جنگ جمل بود که طلحه حدیث غدیر را به یاد آورد و پاسخی در برابر این احتجاج نداشت.
امیرالمؤمنین (ع) در اثبات حق خود احتجاجاتی داشتند و فضایل خود را در آن احتجاج ها بیان می‌کردند. در میان این احتجاجات، حضرت امیرالمؤمنین (ع) مخاطبین را به خدا سوگند می دادند که آیا در میان شما جز من کسى هست که رسول خدا (ص) درباره او فرموده باشد (من کنت مولاه فعلى مولاه)؛ یکی از این احتجاجات در روز شورا جهت تعیین خلیفه سوم صورت گرفت.
در شبکه ماهواره ای وهابیت، شبهه کردند که امامت در شیعه، الهی نیست و امامان از قبل مشخص نبودند. برای اثبات، روایتی در بدا حاصل شدن نسبت به امامت سید محمد فرزند امام هادی (ع) را دلیل بر مشخص نبودن امامت امام حسن عسکری (ع) دانستند؛ در حالیکه این امر بر ائمه (ع) و خداوند مشخص بود و بر شیعیان محرز گردید.
برخی از آیه خمس برداشت کرده‌اند که خمس فقط به غنیمت جنگی تعلق می گیرد؛ قرطبی می گوید: این خلاف ظاهر آیه است. در روایات اهل سنت از پیامبر (ص) خمس در گنج نیز روایت شده است و گفته‌اند در غنایم جنگی، پیامبر (ص) سهم ذوی القربی را در خمس به بنی هاشم و بنی مطلب می‌داد.
وهابیون شبهه می کنند که طبق آیه خمس (41 سوره انفال)، خمس فقط شامل غنایم جنگی است و حکم خمس ارباح مکاسب در شیعه، مطابق حکم اسلام نیست. در پاسخ می گوییم علمای اهل سنت نیز آیه را تخصیص دهنده مورد شأن نزول ندانسته اند. پیامبر (ص) نیز غنیمت را منحصر به غنایم جنگی نکرده و برای گنج، خمس قرار داده است.
وهابیون شبهه می کنند که اگر ساخت بنا بر قبور جایز است، چرا امیرالمؤمنین (ع) بر هیچ قبری گنبد و بارگاه نساخته است؟ می‌گوییم این عمل در اسلام مشروع است و از آیات قرآن و سیره مستمره مسلمین جواز آن ثابت می‌گردد و امیرالمؤمنین (ع) نیز در زمان حکومتشان دستور به تخریب این بناها ندادند.
ابن‌تیمیه، دشمن اهل‌بیت، با وقاحت تمام عدم بیعت امام حسین (علیه‌السلام) با یزید را، عامل ظلم و طغیان و سرکشی بر علیه خلیفه‌ی وقت می‌داند؛ او امام را مقصر اصلی حادثه‌ی عاشورا معرفی می‌کند، در حالیکه با حاکمی مانند یزید، به عنوان حاکم اسلامی نمی‌توان بیعت کرد!
برخی با اشاره به کلام امیرالمؤمنین (ع) می‌گویند شیعه حق مخالفت با انتخاب ابوبکر توسط صحابه را ندارد. در جواب می‌گوییم هم قاعده انتخاب خلیفه توسط اهل حل و عقد ساختگی است و در دین وجود نداشته، هم انتخاب ابوبکر طبق این قاعده هم صحیح نیست.
وهابیون با ایجاد شبهاتی پیرامون فدک، ادعا می‌کنند، اگر فدک حق مسلم حضرت زهرا (س) بود، چرا امیرالمؤمنین (ع) در باز پس‌گیری آن به حضرت زهرا (س) کمک نکردند. پاسخ این است که قطعاً محدثین اهل سنت از بیان اعتراض و شکایت امیرالمؤمنین (ع) نسبت به فدک و حقوق حضرت زهرا (س) چشم‌پوشی می‌کنند؛ زیرا که بیان این مطلب اثبات غصب خلافت است.
وهابیون با استناد به روایات ضعیف و مرسل از منابع شیعه معتقدند، امیرالمؤمنین علی (ع) از دو خلیفه اهل سنت تمجید کرده‌اند. اما با بررسی در منابع اهل سنت مشخص می‌شود چنین مطلبی صحت ندارد و خرافه‌ای بیش نیست. همچنین در زمان حیات شیخین، حتی یکبار هم امیرالمؤمنین (ع) از غاصبین خلافت تمجید و تعریف نکرده‌اند.
هجوم به خانه حضرت زهرا (س) و آتش زدن آن خانه مطهر، از مسلمات ننگین در تاریخ اسلام است. عمر با آتش زدن خانه سبب شهادت صدیقه طاهره (س) شد. اما مقایسه این عمل شیطانی با افسانه آتش زدن خانه قریش به دست پیامبر (ص) قیاس مع الفارق است. هیچ‌گاه سوزاندن خانه‌های کسانی که امر مستحبی نماز جماعت را کنار گذاشته‌اند، با روح رسالت الهی سازگاری ندارد.
شمر بن ذی الجوشن اگر چه با اهداف شخصی خود مانند حب جاه و مقام و هوای نفس در لشکر امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) حاضر شد، اما در انتها نتوانست جلوی اظهار دشمنی خود را بگیرد و با فرار به سمت معاویه، نام خود را در لیست یاران او ثبت و ضبط کرد.
یکی از شبهات مطرح شده از جانب مفتی‌های وهابی، بازی کردن اهل بیت (علیهم‌السلام) در کودکی است و می‌گویند امامان شیعه یکی از نشانه‌های امام را دوری از لعب یا بازی کردن دانسته‌اند. پس شرط امامت را ندارند. در حالی که از منظر اهل بیت (علیهم‌السلام) بازی کردن بی‌فائده، رد بر امامت است.