تاریخ

یکی از دستاوردهای ظاهری خلفا با کنار زدن امیرالمؤمنین از خلافت، رسیدن به خلافت و مدتها حکومت بر مردم بود. «حب ریاست یا جاهطلبی»، از امیال دیگر در انسان شدیدتر و ضرر آن بیشتر است، و آخرین چیزی است که از دل انسان خارج میشود؛ ریاستطلبان برای رسیدن به ریاست، حاضرند از دنیا و مال و دین خود بگذرند.

پذیرش مسئولیت در حکومتهای ستمگر، همیشه با رویکرد میل به ظالمین نیست؛ روایات متعددی دلالت بر جواز مسئولیت از طرف سلطان ستمگر میکند؛ همچنین همیشه حضور در یک حکومت، به معنای تأیید آن حکومت و حاکم نیست؛ بنابراین به راحتی حضور سلمان و عمار در حکومت خلفا قابل توجیه است.

امیرالمؤمنین جهت حفظ دين، که وظيفه خود میدانستند، همچنین دفاع از مظلوم، و اسلام، در زمان خلفا مشورت داده و همکاری میکردند؛ این همکاریها نشان از تأیید خلفا نیست؛ بلکه ایشان به وظیفه خود در قبال اسلام و مسلمانان عمل میکردند.

جان، مال و ناموس مسلمانان و گویندگان شهادتین محترم است و کسی حق تعرض به آن را ندارد، اما وهابیها با دلایل واهی، اقدام به تکفیر مسلمانان بیگناه کرده و مسلمانان زیادی را کشتند از جمله اینکه در دوره اول این فرقه، مسلمانانِ مناطقی از حجاز بهدست این گروه سفاک بیگناه کشته شدند.

جنایات وهابیت بر هیچ مسلمانی پوشیده نیست و امروز شاهد جنایات بسیار زیاد این گروه سفاک، در گوشه گوشه جامعه اسلامی هستیم، این رویکرد و خصوصیت ذاتی این گروه است که از پیشینیان خود به ارث بردهاند.

علمای بزرگ اهلسنت به ناسزاگوییها و توهینهایی که وهابیون به بزرگان دین داشتهاند، اعتراف کردهاند؛ به عنوان مثال، احمد زینی دحلان، از علمای بزرگ اهلسنت، پرده از توهین وهابیت و کمتر نشان دادن پیامبر اکرم (صلیاللهعلیهوآله) از عصا، اشاره کرده است.

ابنعبدالوهاب پایهگذار فرقه گمراه وهابیت، کسی است که بذر تفرقه و تکفیر را در جامعهی اسلامی کاشت؛ او با فتواهای تکفیریاش مسلمانان بیگناه بسیاری را به کشتن داد، اثرات سوء اندیشه افراطی وی، در بین گروههای زاییده از اندیشهاش همچون داعش و القاعده و ... دیده میشود؛ وی اصلا جایگاه علمی بین علمای هم عصرش نداشت.

زینی دحلان، عالم اهل سنت، مینویسد: (وهابیان) درود فرستادن بر پیامبر اکرم را بر روی منابر و پس از اذان، ممانعت میکنند؛ مرد صالح نابینای مؤذن، که پس از اذان صلوات میفرستاد نزد محمد بن عبدالوهاب آوردند، دستور داد او را به جرم درود بر پیامبر اسلام، بکشند؛ اگر بنا باشد کارهای زشت وهابیان را بنویسم، کاغذها سیاه و دفترها پر خواهد شد.

بعد از رحلت پیامبر اکرم (صلیاللهعلیهوآله) و غصب خلافت امام علی (علیهالسلام)؛ حضرت زهرا (علیهاالسلام) در بین متحصنین و معترضین به خلافت ابوبکر، نقش مهمی را ایفا کرد.

جنگ برای [تصاحب ریاض که اهلسنت بودهاند]، 27 سال به طول انجامید و به من گفتند که تعداد کشتگان در این مدت بیش از 4000 نفر بوده که از این میان 2300 تن از اهالی ریاض و 1700 تن از وهابی بوده است. این بخشی از کشتار وهابیت است.

تاریخ وهابیت مملو از جنایتهای وحشتناک و قتل و غارتهای کمنظیر است. اما در این میان به برخی از رفتار غیر انسانی و اسلامی وهابیت کمتر توجه شده است که از آن جمله میتوان به مساله قطع آب، ممانعت برگزاری حج توسط حجاج و... اشاره کرد.

اخیرا خبری در شبکه اجتماعی اینستاگرام منتشر شد که یک وهابی، یکی از علمای معاصر اهلسنت را تهدید به قتل و سر بریدن کرده است. این خبر با توجه به دیدگاههای سرکرده وهابیت و پیروان او، امر عجیبی نیست. چرا که کشتار از سوی ایشان، تئوریزه شده است.

مفتیان عربستان فتوا دادهاند: جشنهایی که برگزار میشود، اگر مقصود به خاطر مصلحت و تعظیم امور کشور باشد، مثل هفته پلیس، آغاز سال تحصیلی، گردهمایی کارکنان دولتی مانعی ندارد، ولی اگر شباهت به کفار و مشرکین باشد، بدعت است و ممنوع، حتی زیارت کنار قبرپیامبر و دعا به نیت اجابت بدعت است.

شروع نهضت و قیام امام حسین (ع) در ماه رجب بود؛ علت قیام ایشان نامه مردم کوفه نبود، بلکه نهی از منکر در مقابل حاکم ظالم و عدم بیعت با او بود. پس از اینکه نامه یزید به والی مدینه جهت بیعت از امام حسین به ایشان ابلاغ شد، امام همراه عدهای از بنیهاشم شبانه، از مدینه به سمت مکه حرکت کرده و نهضت و قیام خود را علیه یزید آغاز نمود.