بهائیت وشیخیه
علی محمد باب و حسینعلی نوری برای آنکه خود را از روایاتی که در باب بقیة الله آمده برهانند و برای آنکه بوسیله تخفیف در شریعت طرفدارانی برای خود پیدا بکنند، در روایات دست برده و آنها را به تاویل برده اند. اما از آنجا که آنقدر روایات واضح و آنقدر طریق روشن است که سود جویان را رسوا می کند، رهبران بهائی به چالش افتاده و تکلیفشان را با خودشان مشخص نکرده که اگر قیامتی وجود ندارد پس تکلیف برای چیست؟
در دین مبین اسلام، روایات زیادی در باب ظهور امام دوازدهم و قیامت از معصومین نقل شده است. اگر به آن روایات نگاهی بیاندازیم بدون تامل متوجه می شویم که این روایات هیچگونه وجه تشابهی با ادعای علی محمد شیرازی و حسینعلی نوری ندارد. پس به ناچار رهبران بهائی مجبور می شوند برای اثبات خود تمام روایات اسلامی را به تاویل برده و به نفع خود تمام کنند.
سید علی محمد باب چندین بار امام دوازدهم ما شیعیان را نام برده و او را موعودی که خواهد آمد خوانده و خود را نائب آن معرفی کرده است. بهائیان برای آنکه بطلانشان فاش نشود، این قضیه را به تاویل بردند، اما این مطلب آنقدر آشکار است که آنان کاری از پیش نبرده و بطلانشان ثابت است.
از لفظ عالمین در آیه اول سوره فرقان به این نتیجه می رسیم که قرآن کتابی است که راهنمای تمام مردم در عالم است و چون مطلق است، به زمان خاصی دلالت ندارد. لذا پیامبری هم که قرآن بر او نازل شده است برای تمام مردم کفایت می کند و دیگر نیاز به پیامبر جدید نیست.
بهائیان برای اثبات حسینعلی نوری بعنوان پیغمبر از روایاتی که برای قائم آل محمد است، استفاده می کنند که معنای و مصادیق روایات به هیچ عنوان به حسینعلی نوری برنمی گردد.و در عین حال روایاتی را که مربوط به غیبت و ظهور و امام منتظر است ضعیف و موهوم معرفی می کنند. حال سوال اینجاست اگر این روایات ضعیف و موهوم است، پس چطور برای اثبات حسینعلی نوری از این روایات استفاده می کنید؟ پس معلوم می شود آئینی که به مردم ارائه کرده اید یک اشکال عمده و اساسی دارد و آن اینست که پیامبرش دروغی است و از طرف خداوند متعال نیست.
مرحوم منذر در طول حیات کوتاه اما پربار خویش به افشای دسایس استعماری فرقه های ضاله، وافکار باطله اعم از غربزدگی، فراماسونری، وهابیت، بهائیت، کسروی مآبی، صوفیگری و درویش بازی در تاریخ ایران و جهان پرداخته و از این طریق با سلاح قلم وبیان، ضربات جبران ناپذیری را بر نظام سلطه وارد آورد.
امام زمان و نیابت آن حضرت عنوانی است که ذهن مردم دنیا را مشغول به خود کرده و چون مردم منتظر موعود هستند، در نتیجه کسی که وارد این گود می شود دارای اعتبار خاصی است. اما بعضی از این عنوان سوء استفاده کرده و بخاطر دنیا پرستی و غرض های دیگر یا خود را امام زمان معرفی و یا ادعای نیابت کرده است.
خدایا از تو میخواهم بسبب آن موی های تو که حرکت میکند بر صفحات چهره ات چنانکه حرکت میکند قلم اعلی تو بر صفحات الواح تو و بواسطه آنها برانگیخته شده است عطر مشک معانی در ملکوت انشاء ، اینکه مرا واداری بر خدمت امر خود بطوریکه پشت سر آن قعود نباشد.
حق بودن و حق گرایی به عنوان یک ارزش، حتی اهل فساد و بطلان را به سوی آن می کشاند تا از آن نمد، کلاهی نیز برای خود بسازند و مردم ساده دل را با فریب و نیرنگ همراه خود کنند و بهره و سود دنیوی خود را از این طریق دوچندان برگیرند . در فرقه بهاییت هم روزه مطرح است و بهاییان در آخرین ماه سال بهایی معروف به شهرالعلاء ، از طلوع تا غروب خورشید از خوردن و آشامیدن پرهیز میکنند و روزه میگیرند و در این فرقه روزه مبارزه با هوای نفس معرفی شده است !
امام دوازدهم شیعیان یعنی همان موعود دارای علامات و خصوصیاتی است که شیعیان با توجه به این خصوصیات امام خود را می شناسند. رهبران بهائی هم قبل از اینکه علی محمد باب را به عنوان امام زمان علم کنند به این مطلب اذعان داشته و به دنبال امام زمانی با علامات مخصوصه بودند.
به عقیده ی بهائیان علی محمد باب فرزند رضا بزاز امام دوازدهم ما شیعیان می باشد و با کشته شدن او پرونده ی اسلام بسته شده و دین جدیدی به نام بهائیت به جهان عرضه شده است. بهائیان دین اسلام و معصومین را قبول داشته و آنان را فرستاده ی خدا می دانند. ما با آوردن چند روایت از همین معصومین ثابت خواهیم کرد که امام دوازدهم ما شیعیان فرزند بلا فصل امام حسن عسکری علیه السلام است، نه فرزند رصا بزاز. باشد تا با اثبات این قضیه بهائیان در آیین خود تاملی داشته باشند.
بهائیان بر این آمده تا هم قرآن را به رأی خود تفسیر کرده و اینکه ثابت کنند که این اعجاز در قرآن وجود ندارد و می توانیم مانند آن بیاوریم.آنان به مردم القا می کنند که قرآن یک کتاب معمولی است اما اگر هم معمولی نباشد بعلت تحریف از اعتبار ساقط است. اما تا بحالا قرآن بدنبال مبارز می گردد و همه ی ادیان و مذاهب از جمله بهائیان از آوردن آیه ای مانند آیات قرآن عاجز هستند.
بهائیت که یک آیین دست ساز و کاملاً مرتبط با استعمارگرانی از قبیل انگلستان و آمریکاست، در آغاز فعالیت خود را در ایران آغاز کرد
امروز شروع ایام هاء در تقویم بهاییست هر سال در مسلک بهائیت نوزده ماه است که هر ماه نوزده روز است ، گذشته از اینکه در خارج، نوزده روز مصداق و عنوانی ندارد، نوزده ماه نیز که سیصد و شصت و یک روز می شود با هیچ قانون طبیعی وفق نمی دهد؛ این است که این طائفه مجبور شده اند برای توافق با جریان طبیعت و کامل کردن ایّام سال در آن پنج روز که در وسط ماه هیجدهم و نوزدهم است (ایّام الهاء) را، مخصوص احسان و مهمانی قرار بدهند