مدعیان دروغین همیشه تناقضاتی در کلام و سخنان خود دارند. احمد بصری یکی از مدعیان دروغین مهدویت است که تناقضات زیادی در کلام وی آشکار است. وی در کتابی رجعت دنیایی که یکی از معتقدات شیعه است را زیر سوال می‌برد و تحقق آن را در نیای دیگر می‌داند و حال آن‌که در کتابی دیگر به رجعت دنیایی معتقد است.

کسی که مدعی امامت سیزدهم شیعیان و فرزند امام زمان است هنوز معرفت به مقام شامخ امامت ندارد! احمد بصری در کتاب خود به امام حسین (علیه‌السلام) جسارت می‌کند و این امام را (نعوذبالله) مشرک می‌خواند! در حالیکه آیه قرآن می‌فرماید: «إنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًا [احزاب/33] اى اهل بيت، خدا مى‌خواهد پليدى را از شما دور نگه دارد و شما را پاك دارد.»

با افزایش هجمه‌ها بر فرقه‌ی انحرافی و ضاله‌ی یمانی دروغین، احمدالحسن رهبر این فرقه شروع به تخریب مخالفان خود کرده و افرادی را که مخالفت با او هستند را محکوم به تشویش ذهنی و زوال عقل می‌داند. وی می‌گوید: «هرکس که در معرض جنگ با اولیای خدا قرار گیرد، خداوند عقل او را از بین می‌برد تا جایی که نمی‌داند که چه می‌گوید.»

حجیت داشتن استخاره آن‌هم برای تعیین امام و ولی خدا، دور از عقل است. برای این‌که اولا؛ استخاره برای رفع تحیر برای بین دو امر است و تکلیف‌آور نیست. ثانیا: منسوب کردن استخاره به خداوند هیچ توجیح شرعی ندارد. ثالثا: هیچ دلیل عقلی و نقلی وجود ندارد که تشخیص وصی حضرت رسول (صلی‌الله‌علیه‌وآله) را به استخاره با قرآن توصیه کرده باشد.

بعضی افراد کوشیدند تا اسلام آوردن خالد بن سعید را بنا بر رؤیا قرار داده و مدّعی شدند که او در خواب سقوطش درون یک چاه آتش را دیده و پدرش که از مشرکان بود او را به درون چاه هدایت می‌کند، اما رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) دست او را گرفته و از آتش نجات می‌دهد. اما باید گفت؛ عمل غیر معصوم حجت نبوده و نمی‌توان با توجه به آن، مسأله‌ای عقیدتی را پایه‌ریزی کرد.