تفکر کلامی فلسفی به صورت فزاینده‌ای در میان مکتب اشعری رشد کرد. اشعری در ابتدا در کتب خود برخی از تفکرات معتزله را که به نقد کشاند و پس از وی نیز این رویه از سوی عالمانی هم‌چون غزالی و شهرستانی پی گرفته شد. اما نباید از این مطلب غافل شد که ایشان خود از فلسفه بهره برده و اوج بهره‌برداری را باید از سوی فخر رازی به نظاره نشست.

در حالی برخی غزالی را از عرفا و کتب او را به‌عنوان راهنمای سالکان عرفان معرفی می‌کنند که او از متعصب‌ترین صوفیان اهل سنت است که علم خود را نه‌تنها از ائمه اطهار(ع) نمی‌داند بلکه تعصب خود را ابراز کرده و شیعیان را رافضی معرفی کرده و لعن آنها را جایز دانسته است.