علمای شیعه
حضرت عبدالعظيم از نوادگان امام حسن (ع) است که مورد احترام امامان عصر خود، امام جواد، امام هادى و امام حسن عسكرى (ع) و عالمان انساب بوده و شرح حال نويسان و بزرگان شیعه بالاتفاق شخصیت حضرت عبدالعظيم حسنی را ستوده‌اند؛ كتاب «خطب اميرالمؤمنين» و «اليوم والليلة» منتسب به او است؛ رحلت حضرت عبدالعظيم در نیمه شوال سال 252 قمری ذکر شده که دو سال قبل از شهادت امام هادی (ع) و در خلافت معتز عباسی است.
پالایش میراث حدیثی، سنت دیرینه و پرافتخار تشیع بوده و از وجوه متمایز کننده‌ی شیعه از اهل سنت بوده است، امری که عالمان شیعی بدان پرداخته‌اند و گاه به دلیل اختلاف نظرهایی، آرای یکدیگر را نیز نقد کرده‌اند.
از خباثت‌های دشمنان اسلام است كه درست چند روز قبل از هفته وحدت در آتش مراسماتی به نام نهم ربیع «قتل خلیفه دوم» می‌دمند و جشن می‌گیرند، كه بر هم زننده وحدت ميان مسلمين است. در حالی که در این روز اصلا خلیفه دوم «عمربن خطاب» به قتل نرسیده است.
تردیدی در نقش ولی فقیه بر غالب شدن مخالفین تشیع به اذعان دوست و دشمن وجود ندارد و همچنین نقش مهم آیت الله سیستانی نقشی بی‌بدیل در ترسیم نقشه راه برای ملت عراق بوده است. ولی دجال بصری در کتاب متشابهات خود علمای شیعه به ویژه آیت الله سیستانی را آمریکایی و خائن می‌داند!
خواجه نصیرالدین طوسی و علامه حلی از شخصیت‌هایی هستند که به اسلام و مسلمین خدمات ارزنده ای کردند، با این وجود مورد عتاب و سرزنش از سوی ابن تیمیه و پیروانش قرار گرفته اند. علت چیست؟
امام خمینی: در قرآن هیچ گونه تحریفی راه نیافته است و برای تمام مسلمانان قابل اعتماد و اعتبار است.
شیخ سلیم البشری، رئیس دانشگاه الازهر مصر، طی نامه‌نگاری‌های متعدد با عالم بزرگ شیعه، علامه شرف الدین، به راه حق آشنایی پیدا کرد و دیدگاه خود را درباره‌ی مذهب تشیع در نامه‌ای اینچنین بیان می‌دارد: «گواهی می‌دهم که شما در اصول و فروع دین بر راه اهل بیت هستید و من پیش از این ارتباط با شما، درباره‌ی مذهب تشیع سخت در اشتباه بودم.»