وقتی فرقه بهائیت بعد نزدیک به دو قرن و با وجود تموم حمایت‌های استعمار، نتونسته موفقیت چندانی تو دنیا کسب کنه، باید هم دلیل پیشرفت باقی ادیان، زور شمشیر بدونه!

بهائی‌ها ادعا دارن که پیامبرنماشون، رنج‌ها رو تحمل کرد تا آتشِ دشمنی‌ها رو خاموش کنه!

این در حالیه که پیامبرنمای بهائیت خودش و احکامش، آتشی سوزان برای مخالفین بودن!

از جمله ابزارهای تبلیغاتی بهائیت، انتشار آمار اغراق‌آمیز در مورد جمعیت خود است. بهائیان اعلام کرده‌اند که در 235 کشور، تشکیلات رسمی دارند، در حالی که مجموع کشورهای جهان، کمتر از 200 کشور است. به نظر می‌رسد هدف از ارائه‌ی این آمار: 1. جلب توجه جهانیان نسبت به این فرقه 2. پرده‌پوشی از اختلافات درونی خود 3. دلگرمی سایر بهائیان است.

شاید جنگ دوازده روزه بهانه‌ای شد تا نقش مخرب اطلاعاتی و ضدامنیتی تشکیلات بهائیت، هرچه بیشتر برای همه روشن شود.

در فرقه بهائیت، پیروان مجبور هستند تا در قالب طرح قرائت از منطقه، اطلاعات محلی که در آن زندگی می‌کنند را به تشکیلات خود در اسرائیل منتقل کنند.

دوازده روز جنگِ اسرائیل علیه ایران و شهادت و جراحت هزاران نفر هم نتونست صدای اعتراضی از بهائی‌ها علیه اسرائیل دربیاره و همچنان بهائی‌ها، ایران و جمهوری اسلامی رو محکوم میکنن.

عباس میلانی، اپوزیسینِ ضدایرانیِ حامی بهائیت در ادعایی بی‌اساس، آمار بابی‌ها و بهائی‌های ایرانو در فاصله سال‌های ۱۲۱۹ تا ۱۲۷۹ شمسی، حدود یک میلیون نفر برآورد کرده!