بهائیت
انجمن حجتیه در شمار جریانهای استعماری یا در جهت منافع استعمار و استکبار است؛ ازجمله رویه آنها، بیاعتقادی رهبران آن به تشکیل حکومت اسلامی پیش از ظهور، عدم اعتقاد به ولايت فقيه و انحراف در بحث دشمن شناسی و پرداختن به مسائل تفرقه انگیز و خلاف وحدت است.
انجمن حجتیه در شمار جریانهای استعماری یا در جهت منافع استعمار و استکبار است؛ ازجمله رویه آنها، مشی جانبدارانه نسبت به حکومت طاغوت و بهرهمندی از حمایتهای ساواک، مواضع سیاسی منفی انجمن حجتیه نسبت به پدیده انقلاب اسلامی و موضع منفی انجمن نسبت به قیام پانزدهم خرداد است.
انجمن حجتیه در ابتدا که عراق به ایران حمله کرد، هیچگونه عکسالعملی مانند کلیه گروهکها و مجامع بینالمللی از خود نشان نداد و پس از مدتی با همان دلایلی که علیه رژیم شاه، مبارزه نکردند و حتی با آن سازش و در مواردی همکاری داشتند، شروع به محکوم کردن جنگ در زمان غیبت امام زمان (عج) کردند.
مرحوم شهید بهشتی در مورد انجمن حجتیه و موضع گیری اشتباه آن نسبت به انقلاب اسلامی ایران فرمودند: «انجمن حجتیه مجموعهای است از افراد مختلف با شیوههای مختلف؛ انجمن حجتیه در دوران انقلاب، در رابطه با انقلاب، موضع گیری بسیار غلطی داشت؛ آن موضع گیری را ما همان وقت رد کردهایم و حالا هم رد میکنیم.»
انجمن حجتیه تا قبل از شروع نهضت امام خمینی (ره) در نگاه برخی قابل تحسین بود و اکثریت قریب به اتفاق علما و نیروهای مذهبی، انجمن را تأیید کرده و با آنان همکاری میکردند؛ با شروع تدریجی مبارزه سیاسی با رژیم گذشته، انجمنیها از هرگونه دخالت در امور سیاسی پرهیز کردند و در حالیکه ادعای مبارزه با بهائیت داشتند، این مبارزه هم واقعاً توسط انقلابیون صورت گرفت، نه آنان!
درحالی که تمام ادیان آسمانی به ضرورت حجاب اشاره دارند و حجاب را به عنوان یکی از شرائع اصلی به شمار آوردهاند و هدف از حجاب را حفظ عفت، پاکدامنی و در نهایت رسیدن به کمال و سعادت انسان دانسته است، فرقه ضاله بهائیت مخالف تمام ادیان قدم برداشته و از آغاز، با حجاب مخالف ورزیده و در جهت حذف آن از جوامع دینی قدم برداشته است.
واقعیت روزه در آیین زرتشت امری است که برای مسلمانها گاها مخفی میماند. چون روزه در آیین زرتشت با دیگر ادیان از جمله اسلام بسیار متفاوت است. در اسلام، روزه یعنی نخوردن و نیاشامیدن در مدتی معلوم است که در آیین زرتشت چنین نیست. در بهائیت نیز میرزا حسینعلی نوری روزه را در اسفند ماه، آنهم به مدت 19 روز پایه گذاشت یا به عبارتی کپی برداری کرد.
مصطفی آزمایش شیخ مأذون فرقه صوفیه گنابادی، نظام جمهوری اسلامی ایران را به نقض حقوق ادیان متهم کرده است، در صورتی که پیروان ادیان مختلفی همچون زردتشتیها، مسیحیها و کلیمیها در سرزمین ایران با آزادی کامل اعمال عبادی خویش را انجام می دهند و امنیت جانی آنها مانند سایر ایرانیها تامین میشود.
انجمن حجتیه، اساسنامهای داشت که یک مورد آن این بود که به هیچ وجه در امور سیاسی مداخله نخواهد داشت؛ اما در شهریور سال 57، هنگامیکه شرایط برگشت و اوضاع به نفع انقلاب شد، انجمن با تغییر رویکرد و برخلاف آنچه که در اساسنامه آمده بود، مواضع خود را در ارتباط با سیاست تغییر داده و سعی در ارتباط با انقلاب داشت.
اعضای انجمن حجتیه، نه تنها اعتقادی به مبارزه با رژیم سفاک و خونریز پهلوی نداشتند، بلکه حتی در مقاطع مختلف، از آن حمایت کردند و دلخوش به این بودند که رژیم پهلوی، اجازه فعالیت بر ضد بهائیان را به آنها داده است؛ حتی زمان اوج گیری انقلاب به رهبری امام خمینی (ره)، انجمن حجتیه حتی از صدور اعلامیهای در جهت دفاع از این حرکت عظیم ملی و دینی دریغ کرد.
اعضای انجمن حجتیه، نه تنها اعتقادی به مبارزه با رژیم سفاک و خونریز پهلوی نداشتند، بلکه حتی در مقاطع مختلف از آن حمایت کردند و دلخوش به این بودند که رژیم پهلوی اجازه فعالیت بر ضد بهائیان را به آنها داده است؛ حتی زمان اوج گیری انقلاب به رهبری امام خمینی (ره)، انجمن حجتیه حتی از صدور اعلامیهای در جهت دفاع از این حرکت عظیم ملی و دینی دریغ کرد.
اگر برگزاری جشن کریسمس تا این حد موجب عصبانیت رهبران بهائی می شد، پس چرا تعارف را کنار نگذاشتند و حکم به ممنوعیت و حرمت آن نداده اند؟! آیا دلیلی غیر از دورویی دین سازان بهائی داشته است؟! دین سازانی که بر خلاف شعارهای خود، هم به دنبال استقلال بهائیت بودند و هم نمی خواستند طرفداران مسیحی خود را بخاطر اصرار بر استقلال از دست دهند!
تشکیلات بهائیت در حالی مدعی ممنوعیت کسب و کار پیروانش در ایران می شود که شرکت ها و کارکنان بهائی بسیاری در ایران آزادانه فعالیت دارند. شرکت پارس آزما نمونه ای از فعالیت اقتصادی آزادانه بهائیان در ایران است، بهائیانی که (در واقع یا ظاهر) به نص قانون در توطئه نکردن علیه اسلام و انقلاب پایبندند و به اجرای سیاست های تشکیلات بهائیت در ایران نمی پردازند.
پیشوایان بهائی در عین ظاهرسازی برای جذب مسیحیان به کیش بهائیت، نتوانستند بر خلاف شعارهای نوع دوستیِ عوام فریبشان، کینه توزی خود را نسبت به پیشوایان و پیروان این دین الهی پنهان کنند و صراحتاً برگزار کنندگان جشن میلاد مسیح (ع) را بیشعور خواندهاند!