امام کاظم
هفتمین امام شیعیان جهان، حضرت موسی بن جعفر (علیه‌السلام) است که مسلمانان، به ویژه شیعیان، او را به دلیل حلم و بردباری‌اش در برابر معاندان و فرو نشاندن غیظ و خشم خویش در مقابل دشمنان، لقب کاظم داده‌اند. از سجایای اخلاقی امام کاظم (علیه‌السلام) که بیش از همه قابل توجه بوده است، کرم و سخاوت آن حضرت است که ضرب‌المثل بوده است...
ابن صباغ مالکی می‌گوید: «برخی اهل علم گفته‌اند کاظم، آن امام بزرگ منزلت است، که یگانه حجت و بزرگ بود. شب را به قیام و روز را به روزه سپری می‌کرد. به او کاظم گفتند، چون بسیار بردبار و برخطاکاران اهل گذشت بود. در نزد اهل عراق معروف به باب حوائج الی الله است. زیرا نیاز و درخواست نیازمندان را برآورده می‌سازد.»
یکی از شبهات مخالفین به کتاب اصول کافی این است که می‌گویند، در این کتاب، تاريخ شهادت امام کاظم توسط کسیکه 33 سال قبل از ايشان فوت کرده، نوشته شده است. شبهه کننده ادامه می‌دهد که: يکی از راوی‌هايی که در کتاب اصول کافی بالغ بر 700 روايت نقل کرده است أبوبصير است که تاريخ وفاتش سال 150 بوده است...