پاسخ:
همان‌طور که در کتب رجالی شیعیان آمده است، منظور از ابوبصير در اين روايت که مخالف به آن استدلال کرده بود، ابوبصير مرادی است كه از اصحاب امام صادق (عليه‌السلام) بوده، نه ابوبصير اسدی كه قبل از امام كاظم (عليه‌السلام) وفات يافته است.[2]
متأسفانه چون مخالفین به كتب رجالی شيعه وارد نيستند، از اين اشتباهات زياد دارند؛ چنان‌چه عبدالله حيدری در شبكه كلمه می‌گفت: ابوبصير در زباله‌دان مرده است، در حالی‌كه «‍زباله» اسم يك منطقه در عراق است.

نکته دیگر: چرا کسانی‌که این‌قدر اشکال به اصول کافی می‌کنند، به کتب خودشان رجوع نمی‌کنند که انواع تهمت‌ها و دروغ‌ها را به پیامبر اکرم نسبت داده است.
در همین صحیح بخاری و صحیح مسلم انواع تهمت‌ها و دروغ‌ها به پیامبر نسبت داده شده است، به عنوان نمونه: مدتی بر پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) وحی نازل نمی‌شد، غم و اندوه آن حضرت زیاد شد و به کرات تصمیم گرفت، خود را از بلندای کوه به پایین پرت کند، ولی هر بار جبرئیل مانع می‌شد و آن حضرت را دلداری می‌داد.[3]
آیا پیامبر از حرمت قتل نفس آگاهی نداشت؟
پیامبری که عایشه را بر دوش می‌گیرد و به تماشای رقاصه‌ها می‌رود[4] و تهمت‌های زشت دیگری که در کتب معروف اهل سنت به پیامبر زده شده که انسان از گفتنش شرم دارد.

پی‌نوشت:

[1]. «سعد بن عبد الله و عبد الله بن جعفر جميعا ، عن إبراهيم بن مهزيار ، عن أخيه علي بن مهزيار ، عن الحسين بن سعيد ، عن محمد بن سنان ، عن ابن مسكان ، عن أبي بصير قال : قبض موسى بن جعفر عليهما السلام وهو ابن أربع وخمسين سنة فی عام ثلاث وثمانين ومائة. وعاش بعد جعفر عليه السلام خمسا وثلاثين سنة.» الكافی، کلینی، ج‏1، ص486
[2]. مستدركات علم رجال الحديث، شيخ علی نمازی شاهرودی، ج5، ص109.
[3]. بخاری، ج8، ص67.
[4]. صحیح مسلم، ج2، ص609، ح892، باب3.