جهان کنونی که پر شده است از خودکشی‌ها، ظلم‌های وحشتناک، منزوی شدن انسان‌ها و بی‌هدف شدن انسانها، نیازمند تقویت امید است. تقویت امید در گرو باور به آموزه‌های الهی، همچون انتظار ظهور منجی آخرالزمان که وعده داده شده همه ادیان الهی است.

نام امام زمان (عج) و یاد این بزرگوار، دائماً به ما یادآوری می‌کند که طلوع خورشیدِ حق و عدل در پایان این شب ظلمانی، قطعی است؛ انسان‌ها گاهی که امواج متراکم ظلمت و ظلم را مشاهده می‌کنند، مأیوس می‌شوند، اما یاد امام زمان (عج) نشان‌ دهنده این است که خورشید طلوع خواهد کرد.

بنابر حدیث غدیر، امام مهدی (علیه السلام) آخرین حجّت الهی است. این خود ادعای پیامبری دین ساز بهائیت که ادعا دارد پس از امام زمان (قلابی) آمده را رد می کند. بهائیان در ادامه، اعتقاد به رجعت را به عنوان نقضِ آخرین حجت بودن حضرت مهدی (ع) ذکر می کنند. این در حالیست که از یک سو رجعت به معنای بازگشت خود گذشتگان است نه حلول و تناسخ و از سویی دیگر رجعت معصومین (علیهم السلام) تحت حجیت امام زمان (علیه السلام) خواهد بود؛ نه به عنوان آورنده دینی جدید و حجتی مستقل تا آخرین بودن امام زمان (ع) نقض گردد!

ادعای قتل و کشتار در آخرالزمان توسط امام عصر (عج) یکی از سیاه نمایی هایی است که توسط دشمنان اهل بیت (ع) مطرح شده است. باید گفت بنای این سخن براساس روایات بی سند و نامعتبری است که به عنوان اسرائیلیات در منابع اسلامی وارد شده است. نکته مهم آنجا است که قرآن کریم به حکومت صالحان و شایستگان در آخرالزمان اشاره کرده است.

اتباع احمدالحسن بصری به قرینه جمله «ابوه الذی یلیه» موجود در روایت سلیم بن قیس این چنین ترجمه می کنند که «پدرش که پس از اوست» و بعد چون این معنا هم نفعی به حالشان ندارد می گویند پدرش که بعد از او ظهور می کند؛ یعنی «یلی» را «ظهور کردن» معنا می کنند! که درست نیست.

مفتیان وهابی با ایجاد شبهانی پیرامون امام زمان (عج) معتقدند دوران غیبت صغری، تحریفی بوده که از جانب علمای شیعه ایجاد شده تا به وسیله آن اموال شیعیان به تاراج برده شود. در پاسخ باید گفت، غیبت صغری مسئله‌ ای بود که به نقل از دیگر ائمه معصوم (ع) مطرح شده است و علمای شیعه، آن را ایجاد نکرده‌ اند.