الوهیت عیسی
یکی از دلایلی که مسیحیان برای اثبات الوهیت مسیح می آورند، زنده کردن مردگان توسط ایشان است؛ چرا که در عهد قدیم زنده کردن مردگان، کار خدا دانسته شده است. این در حالی است که در کتاب مقدس انبیای دیگری هم این کار را کرده اند. کتاب مقدس مسیحیان خود شهادت می دهد که این معجزات به امر الهی است و افراد قدرتی جدای از قدرت الهی ندارند.
مسیحیان با وجود اینکه معتقد به تثلیث هستند، خود را موحد نیز می‌دانند. اینکه اعتقاد به الوهیت سه شخص با یکتاپرستی، چگونه جمع می‌شود، الهی دانان مسیحی را به چالش می‌کشد. مسیحیان در نهایت به این نتیجه رسیده‌اند که تثلیث را بدون اینکه بفهمند، بپذیرند.
تثلیث یکی از مهمترین اعتقادات مسیحی است. امیرالمومنین(ع) یکی از معانی واحد را نفی وحدت عددی می داند، به عبارت دیگر خدا یکی است که دوم برایش متصور نیست. یعنی برای خدا «دومی» وجود ندارد، لذا شخصیت های دوم و سوم تثلیث برای خدا متصور نیست.
مفهوم پدر برای خداوند و فرزند خدا برای مخلوقات در کتاب مقدس مسیحی بسیار مشاهده می شود. این عبارت در عهد قدیم به خاطر رابطه خالق و مخلوقی بین خدا و بندگان به کار برده شده است. در عهد جدید نیز مسیحیان به خاطر ایمان مسیحی، فرزندان خدا نامیده شده اند. در الهیات مسیحی عنوان فرزند خدا برای عیسی مسیح به کار برده می شود تا الوهیت و هم ذات بودن ایشان با خدا را برساند.
آموزه ی تجسد به معنی جسم گرفتن خدا است. مسیحیان این آموزه را راز می دانند و معتقدند انسان نمی تواند آن را درک کند؛ این در حالی است که این آموزه مخالف بدیهیات عقلی است و ما نمی توانیم خدا را محدود به جسم کنیم.
یکی از اساسی‌ترین آموزه‌های مسیحی، الوهیت عیس مسیح است که نه در آزادی بلکه در فضایی توام با ترس از امپراطور کنستانتین، در شورای نیقیه به تصویب رسید و به قول بسیاری از محققین، مسیحیت دینیست که اساسی‌ترین آموزه‌هایش در وقایع تاریخی رقم خورده نه تعمق در کتاب‌مقدس.
برخلاف ادعای مسیحیان حضرت مسیح خود را پیامبر خدا و فرستاده او می‌داند نه خدای پسر و پسر خدا. عيسی در یک ضرب المثل به مردم، خود را پیامبر معرفی می‌کند و می‌گوید: به شما ميگويم كه هيچ «پيامبری» در ديار خويش پذيرفته نيست. و همچنین مردم برای معرفی او گفتند: اين است عيسی نبی از ناصره جليل.