پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ عبدالحمید که همراه رسانه‌های معاند، برخی اتهامات را به نظام اسلامی وارد می‌کند، برای جلب نظر زنان که نیمی از جامعه را تشکیل می‌دهند، بدرفتاری با زنان و عدم حفظ کرامت و حرمت زنان را به حکومت نسبت داد و گفت که اسلام به زنان شخصیت داد و حقوقشان را محترم دانست. وی گفت: «در دوران قبل از اسلام، خبری از اعتقاد و اخلاق و فرهنگ و عملکرد خوب در دنیا نبود و نفس‌پرستی و تکبر و تضییع حقوق ضعیف‌ها در دنیا حاکم بود و حق اقشار ضعیف مخصوصاً حق زنان، پایمال می‌شد و زنان هیچ حرمت و جایگاهی نداشتند؛ وقتی دین اسلام ظهور کرد، اعتقاد و احکام صحیح و مکام اخلاقی در جامعه آمد؛ ... زنان حرمت پیدا کردند. رسول اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله، برای زنان احترام خاصی قایل شدند و زنان را در برنامه‌های دینی همسان با مردان قرار دادند. با آمدن اسلام زنان در میراث شریک شدند. دین اسلام برخورد نامناسب با زنان را ممنوع قرار داد. ... پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمود: بهترینِ شما کسی است که با زن و فرزندانش رفتار خوبی داشته باشد. نگاه و توجه رسول اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله به همه انسان‌ها یکسان بود و حرف همه را می‌شنید و برای زنان حرمت قائل بود».[1]

وی در ادامه گفت: «متأسفانه در جامعه ما با زنان برخورد بد شد و آن طور که جایگاه و شایسته زنان بود، رعایت نشد. ... با زنان به نحوی برخورد شد که آنان را عصبانی کرد. زنان اگر حتی به زندان و بازداشتگاه هم بیفتند، باز هم مادر و دختر و خواهر هستند و باید مقام و حرمتشان حفظ شود. کسی که بویی از اسلام داشته باشد و خودش حرمت داشته باشد، به زنان بی‌احترامی نمی‌کند. ... حضرت علی علیه‌السلام به هیچ متهمی بی‌حرمتی نکرد. رسول‌الله و خلفای راشدین حتی وقتی دشمنانشان را در میدان جنگ اسیر می‌گرفتند، حرمتشان را رعایت می‌کردند».[2]

این سخنان، مطالب صحیحی است که به جهت اثبات ادعایی باطل، مطرح شده است. اسلام به زنان حرمت داد و جایگاه عظیمی برای آنان ایجاد کرد که در سابق نبود. در قانون اساسی جمهوری اسلامی نیز، همه افراد ملت، اعم از زن و مرد، به طور یكسان در حمایت قانون قرار دارند و از همه حقوق انسانی، سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، با رعایت موازین اسلام برخوردارند. همچنین دولت موظف است حقوق زنان را در تمام جهات، با رعایت موازین اسلامی تضمین نماید و امور زیر را انجام دهد: ۱- ایجاد زمینه‏‌های مساعد برای رشد شخصیت زن و احیای حقوق مادی و معنوی او؛ ۲- حمایت مادران، بالخصوص در دوران بارداری و حضانت فرزند و حمایت از كودكان بی‏‌سرپرست؛ ۳- ایجاد دادگاه صالح برای حفظ كیان و بقای خانواده؛ ۴- ایجاد بیمه خاص بیوگان و زنان سالخورده و بی‌سرپرست و ۵- اعطای قیمومت فرزندان به مادران شایسته، در جهت غبطه آنها در صورت نبودن ولی شرعی.[3]

عبدالحمید با ادعای بدون مدرک، نسبت داده که نظام نسبت به زنان بی‌احترامی کرده و با آنان برخورد بد می‌کند؛ ادعایی که یا باید آن را اثبات کند، یا سخنانش مصداق نشر اکاذیب و تشویش اذهان عمومی است.

اما در مورد ادعای دیگر او که در مورد صدر اسلام سخن گفته، می‌توان گفت که این مقدار خوش‌بینی وی نسبت به خلفا، از عدم اطلاع او از تاریخ است. در منابع تاریخی، خشونت خلیفه دوم نسبت به زنان ثبت شده است؛ او هم در زمان حیات پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله به زنان بی‌احترامی می‌کرد و حضرت او را از این خشونت‌ها باز می‌داشت و هم در زمان خلافتش، این عمل را تکرار می‌کرد.

مثلاً نقل شده که در زمان پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله زينب دختر رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله از دنيا رفت، حضرت فرمود: «خداوند او را به سلف صالح، عثمان بن مظعون ملحق کرد. زنان با شنيدن اين سخن پيامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله گريستند؛ عمر با تازيانه‌ای كه در دستش بود، در حضور رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله آغاز به كتک زدن زنان کرد كه با برخورد تند حضرت مواجه شد؛ حضرت تازيانه را از او گرفت و فرمود: آرام باش! تو را با اين زن‌ها چه كار؟ بگذار گريه كنند! سپس به زن‌ها فرمود: گريه كنيد، ولی از ناله‌های شيطانی (ناله‌هايی كه با گناه و اعتراض به خداوند همراه است) بر حذر باشيد؛ ...».[4]

اشعث بن قیس می‌گوید: «شبی مهمان عمر بودم، نیمه شب دیدم، عمر همسرش را کتک می‌زند. رفتم و آن دو را از هم جدا کردم. وقتی در رختخوابش آرام گرفت، گفت: ای اشعث! از پیامبر شنیدم که فرمود: وقتی مردی همسرش را کتک می‌زند، مورد سؤال و بازخواست قرار نمی‌گیرد!»[5]

پس از مرگ ابوبکر، بستگانش نوحه و گریه می‌کردند که عمر از آنها خواست تا ساکت شوند؛ ولی آنها گوش نکردند. عمر دستور داد تا آنها را از خانه بیرون کنند! وقتی امّ‌فروه، خواهر ابوبکر را بیرون کشیدند، او را نزد خلیفه آوردند و عمر وی را با تازیانه زد.[6]

همچنین پس از مرگ یکی از صحابه، زنانی در منزل میمونه، یکی از همسران پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله اجتماع کرده بودند و ناله و گریه می‌کردند؛ عمر تازیانه به دست، همراه ابن‌عباس به آنجا آمد و به وی گفت: «وارد شو و به ام‌المؤمنین بگو حجاب بگیرد؛ آنگاه زنان را از آنجا بیرون کن! ابن‌عباس داخل شد و آنها را بیرون کرد و عمر نیز آنان را با تازیانه می‌زد؛ در این میان که او زنان را می‌زد، روسری از سر یکی از زنان افتاد (و موهایش پیدا شد). بعضی که آنجا حاضر بودند، به عمر گفتند: روسریش افتاد! عمر پاسخ داد رهایش کنید؛ او احترامی ندارد».[7]

با توجه به این گزارشات تاریخی، بهتر بود عبدالحمید حداقل از صدر اسلام و رفتار خلفا با زنان سخن نمی‌گفت؛ چرا که ایشان در صدر اسلام از این نظر سابقه درخشانی نداشته‌اند.

پی‌نوشت:
[1]. سخنان عبدالحمید در 27 بهمن 1402.
[2]. همان.
[3]. اصل بیستم و بیست و یكم.
[4]. مسند أحمد، أحمد بن حنبل، ج4، ص31.
[5]. سنن ابن ماجه، ابن ماجه، ج3، ص153؛ المستدرك على الصحيحين، حاكم نیشابوری، ج4، ص194.
[6]. تاریخ طبری، ج3، ص423.
[7]. مصنف عبدالرزاق، عبدالرزاق صنعانی، ج3، ص556.