پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ عبدالحمید در ایام دهه فجر انقلاب اسلامی، در رابطه با انقلاب و خواست مردم در قیام علیه رژیم سابق، سخنانی مطرح کرد؛ وی در این سخنان، اهداف انقلابیون را به گونه‌ای طرح کرد که همان اهداف را در جهت انتقاد به نظام و مسئولین به کار بَرد؛ او گفت: «اقشار و طیف‌های مختلف مردم ایران اعم از دانشگاهیان، حوزویان، بازاریان، زنان، جوانان و دینداران و کسانی که باور و اعتقاد دینی هم نداشتند قیام کردند. این حرف اشتباه است که یکی می‌گفت انقلاب ایران قیام دین‌باوران و دینداران بود. خیر! دینداران ممکن است به تنهایی نمی‌توانستند این کار را انجام دهند. بسیاری از کسانی که اعتقاد مارکسیستی داشتند نیز در زندان بودند. ... در آن زمان دیندار و کسی که باور به دین نداشت، همه ایرانی بودند و کنار هم قرار گرفتند و متحد شدند. خواسته همه آنها عدالت بود و اعلام کردند نیاز به سیستم حکومتی عدالت‌محور دارند که در آن تبعیض و نابرابری و حکومت فرد و خانواده نباشد، بلکه «جمهوری» باشد و همه‌چیز با رأی آزادانه تعیین بشود. آنان گفتند که ما نیاز به حکومتی داریم که در آن آزادی بیان و قلم و آزادی انتقاد باشد. انقلاب ایران، با شعارهایی از قبیل عدالت‌خواهی، آزادی‌خواهی، استقلال، بهبود اقتصاد و معیشت و هزینه‌شدن سرمایه‌های ایران برای ایرانی‌ها به پیروزی رسید».[1]

قصد عبدالحمید از مطرح کردن علت قیام مردم علیه شاه، انتقاد به وضعیت فعلی بوده و می‌خواهد وانمود کند که آن اهداف محقق نشده و خواسته همه انقلابیون، به وقوع نپیوسته است.[2] نکاتی که درباره این سخنان می‌توان گفت، به شرح ذیل است:

در غالب جمعیت‌ها، نمی‌توان اجماع محقق کرد و نظر افراد، مختلف است و عده‌ای باید از رسیدن به تمام خواسته‌های خود دست کشیده و به پیروزی نسبی راضی شوند. در مورد انقلاب ایران هم چنین است که اکثریت، به خواسته خود رسیدند و اقلیتی که این تغییر حکومت، کل درخواست آنان را محقق نکرد، لا اقل بخشی از آن برایشان محقق شد که در قسمتی از سخنان عبدالحمید مشکلات قبل انقلاب منعکس است.[3] آزادی‌هایی که مطرح کرده، محقق شده است و 70 خطبه نمازجمعه اخیر او شاهد بر این مدعا است؛ شاید فقط در دو خطبه، انتقاد نسبت به نظام نکرده باشد و باقی خطبه‌های او مخالفت با نظام، تحریک عده‌ای علیه حکومت و گاه تهدید حکومت بوده و حتی یکی از دستاوردها، پیروزی‌ها و موفقیت‌های نظام توسط او مورد تقدیر واقع نشده است.

تمام شعارهایی که عبدالحمید، به عنوان اهداف قیام گفته است، یا محقق شده و یا انقلاب به سمت تحقق آن، در حال حرکت است؛ اقلیت‌های دینی از وضعیت موجود راضی هستند[4] و اگر برخی اقلیت‌ها ابراز نارضایتی می‌کنند، از زیاده‌خواهی آنان است و آنها خود، خلاف دین یا مذهب خود رفتار می‌کنند.[5] جمهوری اسلامی در حال اجرای عدالت است و تصمیم مسئولان نظام بر تحقق بیشتر این امر است. استقلال نیز از اهدافی است که از ابتدای انقلاب، به آن پافشاری شد و بسیاری از مشکلات از قبیل تحریم‌های اقتصادی، به همین خاطر است. بهبود اقتصاد و معیشت، گرچه از اهداف اصلی انقلاب نبود،[6] ولی نسبت به قبل از انقلاب، قابل مقایسه نیست. مشکلات اقتصادی موجود نیز بخشی به تحریم‌ها و بخشی به اوضاع نابسامان جهانی و قسمتی نیز به سوء مدیریت برمی‌گردد؛ اتفاقاً اکنون که دولت در حال خیز برداشتن به سمت اقتصاد سالم و عادلانه است، صدای عبدالحمید به انتقاد بلند شده است و اجازه این تحولات عدالت‌محور را نمی‌دهد.

پی‌نوشت:
[1]. سخنان عبدالحمید در ۱۳ بهمن ۱۴۰۲.
[2]. در ادامه سخنانش آورده است که حکومت در ابتدا «مردمی» بود؛ اما بعداَ به سمت «نظامیان» چرخش پیدا کرد برای اطلاع از میزان رضایت ملت «همه‌پرسی» برگزار کنید.
[3]. «نظر عبدالحمید درباره دیکتاتوری شاه»
«انتقاد عبدالحمید از حکومت پهلوی»
[4]. «مسیحیان ایران و انقلاب اسلامی؛ نکاتی شگفت انگیز»
«اظهارات نماینده مسیحیان در مجلس در مورد انقلاب و شهدا»
[5]. «علّت دشمنی بهائیت با انقلاب اسلامی»
«علت اعمال محدودیت‌ ها علیه اعضای بهائیت»
[6]. امام خمینی (ره) در سخنرانی خود در بهشت زهرا، هیچ صحبتی پیرامون رایگان شدن آب و برق مطرح نکردند. نخستین بار، عباس امیر انتظام، سخنگوی دولت موقت، از تصویب لایحه‌ای به منظور رایگان کردن آب و برق برای اقشار کم‌درآمد خبر داده بود؛ پس از این اقدام امام خمینی (ره) در ۱۰ اسفند ۵۷ می‌فرماید: «ما علاوه بر اینکه زندگی مادی شما را می‌خواهیم مرفه بشود، زندگی معنوی شما را هم می‌خواهیم مرفه باشد. شما به معنویات احتیاج دارید. معنویات ما را بردند اینها. دلخوش نباشید ... آب و برق را مجانی می‌کنیم برای طبقه مستمند، ... دلخوش به این مقدار نباشید. معنویات شما را، روحیات شما را عظمت می‌دهیم؛ شما را به مقام انسانیت می‌رسانیم».