پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ مسئله نیاز جنسی، یکی از مسائل مهم و اساسی انسان است. هرم مازلو یا همان هرم سلسله مراتب نیازهای انسان مازلو، یک تئوری انگیزشی پنج لایه در روان‌شناسی است. مازلو به عنوان پدر روان‌شناسی انسان‌گرا شناخته می‌شود.

هرم مازلو به این صورت است: 1. نیازهای فیزیولوژیکی، 2. نیازهای امنیتی، 3. نیازهای اجتماعی، 4. نیازهای احترامی، 5. نیازهای خودشکوفایی.

مازلو در طبقه اول یعنی نیازهای فیزیولوژیکی هوا، غذا، آب، مسکن، نیازهای جنسی و خواب را قرار می‌دهد.
یکی از نیازهای اولیه و اساسی بشر، میل به جنس مخالف و ارتباط با آن است. برخی از مکاتب و آیین‌ها که اصالت را به لذت گرایی می‌دهند، میل جنسی را یک هدف دانسته و به کامجویی‌های جنسی اصالت داده است.

مکاتبی که میل جنسی را یک اصل نمی‌دانند، بلکه مقدمه‌ای برای یک امر دیگر می‌شمارند هم متعدد هستند. دین اسلام اصالتی به میل جنسی نمی‌دهد، ولی آن را یک میل زاید و مزاحم هم نمی‌داند؛ بلکه بخشی از نظام آفرینش و نظام خلقت اَحسن دانسته و اتفاقاً توصیه به بهره‌مندی از آن دارد.
در قران کریم می‌بینیم که برای رفع میل جنسی، دستور به نکاح داده شده و در قالب ازدواج، این امر توصیه شده است. همچنین حدود و شرایط مشخصی ارایه شده است: «وَأَنْكِحُوا الْأَيَامَى مِنْكُمْ وَالصَّالِحِينَ مِنْ عِبَادِكُمْ وَإِمَائِكُمْ [نور/32] باید مردان بی‌زن و زنان بی‌شوهر و کنیزان و بندگان شایسته خود را به نکاح یکدیگر درآورید.»

«وَقُلْ لِلْمُؤْمِنَاتِ يَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَارِهِنَّ وَيَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَلَا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلَّا مَا ظَهَرَ مِنْهَا  وَلْيَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلَى جُيُوبِهِنَّ  وَلَا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلَّا لِبُعُولَتِهِنَّ أَوْ آبَائِهِنَّ أَوْ آبَاءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ أَبْنَائِهِنَّ أَوْ أَبْنَاءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنِي إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنِي أَخَوَاتِهِنَّ أَوْ نِسَائِهِنَّ أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُنَّ أَوِ التَّابِعِينَ غَيْرِ أُولِي الْإِرْبَةِ مِنَ الرِّجَالِ أَوِ الطِّفْلِ الَّذِينَ لَمْ يَظْهَرُوا عَلَى عَوْرَاتِ النِّسَاءِ  وَلَا يَضْرِبْنَ بِأَرْجُلِهِنَّ لِيُعْلَمَ مَا يُخْفِينَ مِنْ زِينَتِهِنَّ  وَتُوبُوا إِلَى اللَّهِ جَمِيعًا أَيُّهَ الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ [نور/31] زنان مؤمن را بگو تا چشمها (از نگاه ناروا) بپوشند و فروج و اندامشان را (از عمل زشت) محفوظ دارند و زینت و آرایش خود، جز آنچه قهراً ظاهر می‌شود (بر بیگانه) آشکار نسازند و باید سینه و دوش خود را به مقنعه بپوشانند و زینت و جمال خود را آشکار نسازند، جز برای شوهران خود یا پدران یا پدران شوهر یا پسران خود یا پسران شوهر یا برادران خود یا پسران برادران و پسران خواهران خود یا زنان خود (یعنی زنان مسلمه) یا کنیزان ملکی خویش یا مردان اتباع خانواده که رغبت به زنان ندارند یا اطفالی که هنوز بر عورت و محارم زنان آگاه نیستند (و از غیر این اشخاص مذکور احتجاب و احتراز کنند) و آن طور پای به زمین نزنند که خلخال و زیور پنهان پاهایشان معلوم شود و ای اهل ایمان، همه به درگاه خدا توبه کنید، باشد که رستگار شوید.»
قران کریم نه تنها نهی در مورد ازدواج ندارد، بلکه توصیه کرده است و حدود و شرایط بهره‌مندی از میل جنسی را به صورت دقیق و با ضوابط ارائه داده است.

باگوان راجنیش مشهور به اوشو، سبک زندگی خاصی در رابطه با میل جنسی انسان ارائه می‌دهد. وی دائم بر عشق، شادی و مراقبه تأکید می‌کرد. او هم مانند مکتب اسلام، میل جنسی را یک اصل و غایت نمی‌داند، اما ارتباط و عشق‌های زمینی را یک نیاز زاید، مانع و مزاحم برای انسان می‌شمارد؛ لذا اوشو همه اهمیت عشق جنسی و ارضاء آزادانه آن را در این می‌داند که انسان را به مراقبه برساند.
اوشو معتقد است کوتاه‌ترین و آسان‌ترین راه کمال برای انسان، ارتباط جنسی (به معنای هرزگی و روابط نامشروع و غیرمتعارف و غیر شرعی) است.
اوشو می‌گوید: «برای رسیدن به معرفت فردی، دو راه وجود دارد: رابطه جنسی و مراقبه؛ رابطه جنسی راهی است که توسط طبیعت، تأمین شده است. رابطه جنسی راه طبیعت است؛ حیوانات آن را دارند، پرندگان آن را دارند.»[1]
«کامجویی‌هایی از این دست، شخص را سِیر و خسته و دل‌زده می‌کند و آنگاه او به مراقبه روی می‌آورد.»[2]

مکتب اوشو جزء مکاتبی است که دچار افراط و تفریط هستند و او برداشت‌های شخصی و تحلیل‌های خود را به عنوان یک مکتب و سبک زندگی ارائه می‌دهد؛ در حالی‌که مستندات برای ارائه یک سبک زندگی، باید منبع وحیانی، عقلی، تحلیل‌های علمی و روانشناسی و ... داشته باشد و سخنان اوشو فاقد این منابع است. همچنین آسیب‌های فردی و اجتماعی آموزه‌های اوشو، خود باعث رد و باطل شدن مکتبش می‌شود.
اوشو مدعی است با افراط در روابط جنسی نامحدود و بی قید و بند، انسان از میل جنسی سیراب شده، در نتیجه توجهش به مراقبه و کمال معطوف می‌شود.
این سخن کاملاً باطل است؛ چون میل جنسی انسان قابل سیراب شدن نیست، بلکه هر چقدر به آن اهمیت  داده شود و توجه شود، این میل افزایش یافته و به گرایشات انحرافی هم منجر می‌گردد. ارتباط آزاد جنسی در جوامع غربی، نمونه عملی این سخن است که نه تنها این میل برطرف نشد، بلکه میل جنسی، به افراد متعدد و غیر هم‌جنس و حتی میل و ارتباط جنسی با کودکان انجامید.
این آزادی جنسی تا بدان‌جا پیش رفته است که در بعضی نقاط، ارتباط با حیوانات و اشیاء هم، امری مقبول و پذیرفته شده است. این اعمال، نتیجه آزادی جنسی است؛ اما اسلام کنترل میل جنسی را ارائه می‌دهد که این نتایج فاسد را در پی ندارد.

پی‌نوشت:
[1]. اوشو، از سکس تا فراآگاهی، ترجمه محسن خاتمی، چاپ اول، تهران، فرا روان، 1380، ص77.
[2]. اوشو، الماس های اوشو، ترجمه مرجان فرجی، تهران، فردوسی، چاپ چهارم، 1382، ص200.                                                                                                                                                    محمد جواد نصیری