اوشو مدعی است با افراط در روابط جنسی نامحدود و بی قید و بند، انسان از میل جنسی سیراب شده، در نتیجه توجهش به مراقبه و کمال معطوف می‌شود؛ این سخن کاملاً باطل است؛ چون میل جنسی انسان، قابل سیراب شدن نیست؛ بلکه هر چقدر به آن اهمیت داده شود و توجه شود، این میل افزایش یافته و به گرایشات انحرافی هم منجر می‌شود.

اوشو مُدعی است که ادیان با لذت و شادی مخالف هستند. علت این برداشت اوشو این است که در آئین خانوادگی اوشو «آئین جین» پرهیز از تمایلات نفسانی و جسمانی و بی نیاز بودن از مال دنیا از اصول پرهیزگاری شمرده می شوند. اوشو با قیاسی غلط، این تفکر را به همه ادیان نسبت داده است.