پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ ابراهیم پورداود، پدر اوستا شناسی ایران (متوفای 1347) در کتاب «سوشیانس موعود مزدیسنا» نوشتند که طبق سنت زرتشتی، یکی از منجیان دین زرتشتی با کمک هند و چین، ایران را از شر بیگانگان خلاص و آباد میکند. آن هم درزمانی که عراق پر از آشوب شده و فرات پر از خون می‌شود.[1] آیا اشاره به جنایات داعش است؟

مشاهده اسکن از متن کتاب:

همچنین در «روایات پارسی هرمزد فرامرز و دیگران» آمده است:

When will Behram (Varjavand) come?
It is said that from the east,1 and from the quarters of Hind or China (he will appear) and as appears from the religion, the sign at his birth will be the falling of the stars. For the rest, God (alone) is the diviner of mysteries.

پرسش: بهرام (ورجاوند) کی می‌آید؟

پاسخ: گویند از مشرق و از هند (و) یا چین (ظهور می‌کند) و چنانکه از دین برمی‌آید، نشانه ولادت او سقوط ستارگان است.[2]

با روی کار آمدن آیت الله دکتر سید ابراهیم رئیسی به ریاست جمهوری اسلامی ایران، گسترش روابط با کشورهای در حال توسعه وارد مرحله‌ی نوینی شد که حتمـاً برای کشور مفیدِ فایده خواهد بود.

اما شوربختانه برخی جریان‌های سیاسیِ ضد ایرانی، از این مسئله نگران و خشمگین شده علیه آن (به ویژه روابط ایران با چین) لجن پراکنی کرده و می‌کنند. در این میان، حتی بسیاری از زرتشتیان، نوزرتشتیان و باستانگرایان (که ادعای وطن پرستی شان گوش فلک را کَر کرده) همسو و همنوا با رسانه‌های سعودی، صهیونیست، انگلیسی و امریکایی، افزایش رابطه با چین را برنتافته؛ ضد آن سخن پراکنی کردند.

با این وجود که رابطه با هند و چین، نشانه منجی زرتشتیان است، طبیعتاً زرتشتیان نباید از ارتباط و گسترش روابط میان ایران و این کشورها ناراحت باشند (و حقیقتاً هم برخی از آنان ناراحت نیستد) اما نگرانی و خشم بسیاری از زرتشتیان و باستانگرایان، واقعاً قابل درک نیست. البته اگر بگوییم و بپذیریم که این "بسیاری" از مدعیان زرتشتی و کوروش دوستی، اغلب افرادی دروغگو، ریاکار و مزدورِ اسراییل و انگلیس و امریکا هستند، آنگاه این نگرانی و خشم آنان قابل درک خواهد بود.

پی‌نوشت:

[1]. ابراهیم پورداود، سوشیانس موعود مزدیسنا، بمبئی: بی‌نا، 1927، صص 39-41.
[2]. بنگرید به:
Dhabhar, Ervad Bamanji Nusserwanji. THE PERSIAN RIVAYATS of Hormazyar Framarz And others, Published by the K.R. Cama Oriental Institute, Bombay, 1932, Chapter 447.