عبدالله بن انیس جُهنى، از دامداران بادیه نشین بود، به دلیل دورى از مدینه، امکان حضور دایم در مدینه را نداشت. روزى خدمت رسول خدا رسید و احوال خویش را عرضه داشت؛ از پیامبر (صلی الله علیه و آله) خواست تا شبی را براى او معین کند تا در آن شب در مدینه حضور یابد و به عبادت بپردازد؛ پیامبر در پاسخ وى فرمود: «شب بیست و سوم ماه رمضان». پسرش می‌گفت: پدرم از نماز عصر می‌آمد و تا نماز صبح در مسجد می‌ماند و جز برای ضرورت از مسجد خارج نمی‌شد؛ صبح بر مرکبش سوار می‌شد و به بادیه برمی‌گشت.
درالمنثور، سیوطی، ج15، ص549.
مقاله: «زمان شب قدر نزد اهل سنت»