مردی از اهل شام به مدینه آمد و شخصی را دید که بر استری زیبا و لباسی زیباتر در حرکت است، از مردم پرسید این شخص کیست؟ گفتند حسن بن علی بن ابی طالب (علیه السلام) است، آنگاه مرد شامی می گوید، سینه‌ام پر از کینه و نفرت به علی بن ابی‌طالب شد که هم‌چون پسری باید داشته باشد، لذا نزد امام حسن (علیه‌السلام) رفته و به او گفتم تو پسر علی بن ابی‌طالب هستی؟ فرمود: من پسر او هستم و من بلافاصله شروع به لعن و نفرین و دشنام دادن به او و پدرش کردم و چون سخن من تمام شد، آن حضرت رو به من کرد و فرمود: «به گمانم تو غریب این شهر هستی؟ گفتم: آری! بعد فرمود: اگر نیازمند خانه و منزل هستی به تو منزل می‌دهیم و اگر نیاز به مال داری به تو خواهیم داد و اگر نیاز دیگری داری کمک خواهیم کرد.» مرد شامی می‌گوید: من از نزد او کناره گرفتم، در حالی‌که احدی در روی زمین نزد من از او محبوب‌تر نبود.

مطالب السؤول، نصیبی شافعی، ص236.
مقاله: «حلم و بردباری‌ امام حسن در کلام دوست و دشمن امام»