پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ مدعی باید بینه بیاورد تا ادعای او قبول شود و این قاعده کلی عقلی است. یعنی شخصی که هر ادعایی دارد باید برای اقناع دیگران بینه، دلیل و شواهد کافی برای اثبات ادعای خود بیاورد و نمی شود که به مخاطب خود بگوید «تو ثابت کن که ادعای من ثابت نیست».

در مواجهه با بعضی طرفداران احمد اسماعیل بصری در اوج بی سوادی این سؤال را مطرح می کنند که «شما ثابت کنید احمدالحسن یمانی نیست». این حرف خلاف عقل است و احمد بصری مدعی است پس اوست که باید بینه و دلیل برای ادعاهای خود اقامه کند. البته ما می دانیم که این فرقه تمام شواهد علیه اوست و تمام دلیلی که برای خود ذکر می کنند همه باطل و به هیچ وجه ادعاهای احمد اسماعیل بصری را اثبات نمی کند.

گرچه ما دلایل متعدد بر دروغگو بودن احمد اسماعیل بصری داریم و از جمله دلایل، مردود بودن سه دلیل او است. استخاره، خواب و وصیت سه دلیل این فرقه می باشد که از آن به عنوان قانون معرفت حجت یاد می کنند. به این سه دلیل بیش از 10 اشکال وارد است که در نوشته های پیشین به آن پرداختیم.[1] همچنین تناقضات و تضادهایی که کلام او با قرآن و روایات دارد، می تواند دلیل محکمی بر مردود بودن راه وی باشد.[2]

پی نوشت:

[1]. «آیا می‌توان با استخاره حجت را شناخت؟»؛ «اشکالات به حدیث موسوم به وصیت»؛ «حیله‌ی استفاده از خواب در فرقۀ احمد الحسن»

[2]. «احمدالحسن استاد تناقض گویی»؛ «تضاد با قرآن در فرقه احمدالحسن»؛ «طریقت احمدالحسن با رجعت در تضاد است؟»