پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از شیوه‌های نقد فرقه‌های نوظهور بیان تضاد کلام آن‌ها با مبانی اسلامی است. در فرقه احمد الحسن از این نوع تضادها کثیرا پیدا می‌شود. مثلا در یکی از کتب این فرقه گفته می‌شود: «خداوند برای بسیاری از امت‌ها پیامبری نفرستاده.»[1] و این کلام وی درست مقابل کلام الهی است که خداوند متعال می‌فرماید: «وَلَقَدْ بَعَثْنَا فِى كُلِّ أُمَّةٍۢ رَّسُولًا أَنِ ٱعْبُدُوا۟ ٱللَّهَ وَٱجْتَنِبُوا۟ ٱلطَّٰغُوتَ ۖ فَمِنْهُم مَّنْ هَدَى ٱللَّهُ وَمِنْهُم مَّنْ حَقَّتْ عَلَيْهِ ٱلضَّلَٰلَةُ ۚ فَسِيرُوا۟ فِى ٱلْأَرْضِ فَٱنظُرُوا۟ كَيْفَ كَانَ عَٰقِبَةُ ٱلْمُكَذِّبِينَ. [نحل/36] و قطعاً، در میان هر امّتى پیامبرى برانگیختیم با این پیام که: خدا را بپرستید و از هر معبودى جز او دورى گزینید. پس از میان هر امّتى کسانى بودند که خدا آنان را هدایت کرد و از میان آنان کسانى نیز بودند که گمراهى بر ایشان ثابت گشت. پس اى مشرکان، در زمین گردش کنید و بنگرید فرجام کسانى که پیامبران را دروغگو شمردند چگونه بوده است ؟»

پی‌نوشت:

مع العبد الصالح، ابو حسن، اصدارات انصار، بی‌تا، بی‌جا، ج2، ص 21