پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ تشکیلات بهائیت در راستای مظلوم نمایی، تبلیغ خود در سطح بین الملل و بهانه تراشی برای توجیه فشار حداکثری علیه مردم ایران، مدعیست که اجازه دفن به اموات اتباعش در ایران داده نمی‌شود. از این رو دیان علائی، نمایندە تشکیلات بین المللی بهائی در سازمان ملل، ژنو، می‌گوید: «در ادامه افزایش فشار بر شهروندان بهائی ایران، مسئولان بهشت زهرای تهران، از دفن درگذشتگان شهروندان بهائی در آرامستان بهائیان تهران (گلستان جاوید) جلوگیری کرده‌اند».[1]

اما ادعای تشکیلات بهائیت به ممنوعیت دفن اموات بهائی در ایران، از دو جهت قابل بررسی است:

اول: بر خلاف ادعای برخورد تبعیض آمیز و برگرفته از اختلافات عقیدتی با اموات بهائی، محدودیت و ملاحظات در برخی قبرستان‌های بهائی از سه حال (قرار گرفتن در زمره اموال شرکت امناء، تصرف در اراضی فاقد مجوز دفن و قرار گرفتن در بافت شهری) خارج نیست.[2]

از طرفی، تشکیلات بهائیت مدعی منع و جلوگیری از دفن اموات بهائی در شهرهایی مثل تهران می‌شود و با آن به مظلوم نمایی (برای تبلیغ خود در سطح بین الملل و بهانه تراشی و توجیه فشار حداکثری علیه مردم ایران) می‌پردازد، اما واقعیت میدانی حکایت از دروغ پراکنی این تشکیلات دارد.

همان‌طور ملاحظه می‌شود، اموات بهائی بدون هیچ مانعی در قبرستان‌های مورد ادعای بهائیان دفن می‌شوند و آگهی ترحیم و تشییع آن‌ها هم توسط گروه‌های بهائی منتشر می‌شود. تا جایی که حتی مسئول قبرستان بهائیان هم ادعای تشکیلات بهائیت را رد می‌کند. تشکیلاتی که در کشور بیگانه و با حمایت بیگانه، به دروغ و به اسم دفاع از بهائیان ایران، به دنبال تحقق اهداف حامیان خارجی خود است. لذا عناصر تشکیلات بهائیت همسو با جریان‌های برانداز دیگر، به پیشبرد گفتمان نفرت علیه جمهوری اسلامی پرداخته و با توسل به دروغ، بهانه‌ها را برای فشار حقوق بشری بر کشورمان می‌افزاید.

دوم: اصرار برخی بهائیان به نافرمانی مدنی در دفن اموات، در حالیست که ولی امر بهائیت جناب شوقی افندی، به بهائیان دستور داده که نبایستی لجاجت در نحوه دفن اموات توسط بهائیان موجب درگیری گردد: «فرمودند بنويس مطابق دستوري که اين عبد (شوقی افندی) به محفل ملّی داده، تغيير در کيفيّت (شیوه) دفن مشروط به آن است که اجرای احکام الهيّه به هيچ وجه سبب وحشت قلوب نگردد و فرمودند بنويس اعلان امرالله (رسمیت بهائیت) در ايران و ترکستان در وقت حاضر تحقّق نيافته».[3]

در جایی دیگر نیز عبدالبهاء به پیروانش دستور می‌دهد که تفاوت در دفن اموات توسط بهائیان، اگر موجب جدایی و ناراحتی می‌گردد به شیوه‌ی گذشته (غیربهائی) عمل گردد: «حضرت عبدالبهاء در لوح محفل روحانی عشق آباد مي فرمايند قوله تعالی: امّا قضيّه دفن اموات هنوز اگر به قرار سابق باشد بهتر است. زيرا نبايد نوعی نمود که ميان آشنا و بيگانه بکلّی فسخ و جدائی افتد؛ زيرا جدائی مانع از تبليغ است».[4]

اما جالب است بدانیم که تشکیلات بهائیت بر خلاف پیشوایان بهائی، بهائیان را به سوی نافرمانی از حکومت در دفن اموات بهائی سوق می‌دهد. به همین دلیل است که چند وقت یک بار خبری منتشر می‌گردد که بهائیان، یک جنازه خود را برای مخالفت با حکومت و دفن در قبرستان خاصی، چند روز در سردخانه معطل نگه می‌دارند! یا اینکه تشکیلات بهائیت، از برخورد با قبرستان های غیرقانونی‌اش در ایران، به عنوان بهانه‌ای برای جنجال آفرینی علیه جمهوری اسلامی استفاده می‌کند!

البته بهانه‌ی این دست از بهائیان در ایران، برای نافرمانی مدنی، عمل به احکام پیشوایان بهائی در خصوص دفن است. حال آنکه پیشوایان بهائی، هنگام تعارض میان دستورات شبه دینی شان با قوانین حکومتی، عمل به اوامر حکومتی را مقدم دانسته است: «احكامی را كه حضرت بهاءالله در كتاب اقدس نازل فرموده‌اند، در صورتی كه اجرايش ممكن و مستقيماً با قوانين مدنی مملكت مغاير نباشد، بر همه ياران الهی و تشكيلات بهائی در شرق و غرب عالم فرض و واجب است».[5]

بنابراین چگونه پیروان بهائیت در ایران، حتی به دستور پیشوایان خود در اطاعت از حاکمیت و فرمانبری مدنی عمل نکرده و به جای آن با مظلوم نمایی، به تشویش اذهان عمومی، تقابل با نظام اسلامی و جنجال آفرینی بین المللی بر علیه حاکمیت ایران روی آورده‌اند؟!

پی‌نوشت:
[1]. به نقل از رسانه‌های برانداز همسو با بهائیت.
[2]. جهت مطالعه بیشتر، بنگرید به مقاله: تخریب گورستان بهائیان گلستان جاوید بهاییان
[3]. لوح مبارک حضرت وليّ ‏امراللّه، مورّخه ٧ فوريه ١٩٣۶ م، خطاب بمحفل مقدّس روحانی ملّی.
[4]. اشراق خاوری، گنجینه حدود و احکام، ص144.
[5]. حسینعلی نوری، اقدس (مقدمه‌ی کتاب)، نسخه‌ی الکترونیکی، ص 14.