روزی حضرت علی (علیه‌السلام) بر روی منبر فرمود: شما مردم را به خداوند رحمان سوگند می‌دهم که آیا از شما، کسانی هستند که از رسول خدا در غدیرخم شنیده باشد که حضرت فرموده باشد، «پروردگارا! دوست‌دار علی را دوست بدار و دشمن علی را دشمن بدار»؟ اگر شنیده‌اید از جای خود برخیزید و شهادت دهید. پایین منبر، انس بن مالک و براء بن عازب و جریر بن عبدالله [همه از صحابی رسول خدا بودند و در واقعه غدیر حضور داشتند] بودند که هیچ جوابی ندادند. در این هنگام علی (علیه‌السلام) نفرین کرد و فرمود: پروردگارا! کسانی‌که این شهادت را کتمان می‌کنند ولی به آن آگاه هستند، با نشانه‌ای بد عذاب کن که مردم با آن نشانه، آنان را بشناسند. ابووائل می‌گوید: انس بن مالک به برص مبتلا شد، براء بن عازب نابینا شد و جریر هم دچار بیماری شد.
أنساب الأشراف، بلاذری، ج2، ص157.
مقاله: «آیا امیرالمؤمنین، پس از پیامبر اکرم (ص) سکوت کردند؟!»