زمانی که عبیدُالله بن زیاد، امام حسین (علیه‌السلام) و اصحاب او را به قتل رساند و سرهای آنان را برای یزید فرستاد، ابتدا یزید از این عمل شاد و خرسند شد، اما طولی نکشید که از کشته شدن آن‌ها نادم شده و همواره می‌گفت: خدا لعنت کند ابن مرجانه، یعنی عبیدالله بن زیاد را که او حسین را به عسر و حرج و اضطرار کشانید.

سیر أعلام النبلاء، ذهبی، ج3، ص317.
مقاله: «آیا قاتلین امام حسین (علیه‌السلام) از شیعیان بودند؟»