پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ کانال‌های مجازی تشکیلات بهائیت، خبر از برگزاری کنفرانسی در آمریکا با عنوان «به سوی وحدت نژادی در آمریکا» دادند. عناصر تشکیلات بهائی در تشریح تلاش‌های بهائیت برای برقراری وحدت نژادی در آمریکا مدعی شدند: «صد سال قبل، در ماه مه، اولین کنفرانس دوستی بین نژادی در شهر واشنگتن دی سی در ایالات متحده آمریکا توسط جامعه بهائیان آمریکا برگزار شد. این واقعه نقطه عطفی تعیین‌کننده در مسیر حرکت به سوی وحدت نژادی در این کشور بود... نیم قرن پیش برده‌داری در آمریکا لغو شد. حال نیاز به تلاش عظیم دیگری جهت غلبه بر تعصبات ‌است. تصحیح اشتباهات کنونی نیاز به لشکر و لشکرکشی ندارد زیرا عرصه عمل، قلوب شهروندانمان است».[1]

اما تشکیلات بهائی در حالی با پیشگام جلوه دادن خود در زمینه‌ی وحدت نژادی و یگانگی بشر سعی بر تبلیغ خود دارد که با بررسی گفتار و رفتار پیشوایان این فرقه، به حقیقتی خلاف این مدعا خواهیم رسید.

چرا که پیشوایان بهائی در وهله‌ی اول، با تقسیم انسان‌ها به بهائی و غیربهائی، میلیاردها انسان را به دلیل عدم پذیرش باورهای خرافی و ساختگی بهائیت، از دایره‌ی انسانیت خارج دانسته‌اند؛ همچنان که پیامبر خودخوانده‌ی بهائی، انسان نامیدن مخالفین خود را گناهی نابخشودنی دانسته است: «برای اثبات مظهر احدیة الیوم (امروز) هر نفسی بر احدی از معرضین (مخالفین) من، اعلاهم أو ادناهم (بزرگ و کوچکشان)، ذکر انسانیت نماید، از جمیع فیوضات رحمانی محروم است، تا چه رسد که بخواهد از برای آن نفوس، رتبه و مقام نماید».[2]

البته تلاش فرقه‌ی بهائیت در تفرقه‌ی نژادی به همین خلاصه نشده و پیشوایان بهائی، برخی اقوام و نژادها را نیز به باد توهین‌های خود گرفته‌اند؛ همچنان که علی‌محمد باب خطاب به میرزا آقاسی، در توهین به ترک زبان‌ها آورده است: «اُترُکُوا التُرُوک و لَو کانَ اَبُوک، اِن احِبُّوک اکلُوک و اِن ابغضُوک قَتَلُوک [3]؛ از تُرک زبان‌ها دوری کن و فاصله بگیر، اگرچه پدرت باشد. چرا که اگر دوستت بدارد، خواهَدَت خورد و اگر دشمن بدارد خواهَدَت کشت».
و یا آنجا که عبدالبهاء ترک‌ها را لایق جواب مضحک و مُسکت دانسته است: «... اندیشیدم كه ترک است و باید جوابی مُضحک (: خنده‌دار) و مُسكِت (: ساکت کننده) داد».[4]

بهائیان در حالی مدعی سابقه‌ی یک قرنی برگزاری کنفرانس‌های ضدنژادپرستی برای خود شدند که دقیقاً در همان قرن گذشته و در جریان سفر عبدالبهاء به غرب، بر روح نژادپرستی در غرب دمیده شد؛ همچنان که عبدالبهاء در توصیف مردم آفریقا گفته است: «اهالی مملکتی نظیر آفریقا جمیع مانند وحوش ضاریه (: حیوانات وحشی و درنده) و حیوانات بریه (: خشکی) بی‌عقل و دانشند و کلّ متوحش (: همگی وحشی هستند). یک نفس دانا و متمدّن در ما بین آنان موجود نه (: نیست)».[5] عبدالبهاء به این توهین‌ها بسنده نکرده و حتی به توجیه‌آفرینی برای برده‌داری نژاد آنگولاساکسون‌ها از آفریقایی‌ها نیز روی آورده‌اند![6]

 
پی‌نوشت:
[1]. سرویس خبری تشکیلات بهائی، 26 خرداد 1400 (16 ژوئن 2021).
[2]. حسینعلی نوری، بدیع (در جواب اسئله قاضی)، چاپ سنگی از روی نسخه خطی، کاتب: حرف الزاء، ربیع الاول، ص 140.
[3]. فاضل مازندرانی، اسرالآثار خصوصی، بی‌جا: مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات امری، 124 بدیع، ج 2، ص 154.
[4]. همان، ج 3، ص 42 و 43.
[5]. عباس افندی، مکاتیب، مصر: کردستان العلمیه، 1910 م، ج 1، ص 231.
[6]. جهت مطالعه‌ی بیشتر، بنگرید به مقاله‌ی: عبدالبهاء: سفیدپوستان آمریکا، بر سیاه‌پوستان جهان منّت دارند!