پاسخ:
این شبهه مطرح شده، یا از جهل به روایات نشأت گرفته، و یا منشاء تجاهل به روایات و ایستادن مقابل آن‌ها دارد؛ روایات فراوانی در بیان فواید امام غایب وجود دارد، از جمله:
1- جابر بن عبدالله انصاری از رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌وآله) پرسید: آیا برای شیعیان فایده‌ای در وجود امام غائب وجود دارد؟ پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرمود: «قسم به آن کسی‌که مرا به نبوت مبعوث گردانیده، آن‌ها از نور ولایتش استضائه می‌کنند و از وجود او در طول غیبت منتفع می‌شوند، چنان‌که از آفتاب پشت ابر استفاده می‌برند.»[1]
2- امام سجاد (علیه‌السلام) می‌فرماید: ... ما کسانی هستیم که خداوند برای ما آسمان را نگاه داشته است، تا بر زمين نيفتد. «السَّماءَ أَنْ تَقَعَ عَلَى الْأَرْضِ إِلَّا بِإِذْنِهِ.[حج/65] و آسمان را نگه داشته كه جز به فرمان او بر زمين نيفتد.» و براى ما زمین را نگه داشته است، تا بر اهلش موج نزند و براى ما باران ببارد و رحمت خويش نشر كند و زمين بركات خود را بيرون دهد و اگر یکی از ما در زمين نباشد، زمين اهل خود را فرو برد...»[2]
برخی از فواید و برکت‌های مذکور در روایت، عام برای کل انسان‌ها است و برخی از آن‌ها، هم‌چون نزول رحمت، خاص به شیعیان معتقد به امامت امام زمان (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه) است.
3- امام حسن عسکری (علیه‌السلام) می‌فرماید: اگر کسی بمیرد و امام زمان خود را نشناسد به مرگ جاهلیت می‌میرد.[3]
آیا این فایده‌ی بسیار با عظمت، مخصوص شیعیان نیست؟
4- ... و بوسيله ما، خدا در زندگى دنیایی‌تان و در قبرتان و در محشرتان و هنگام صراط‍‌ و هنگام میزان اعمال و هنگام داخل شدن به بهشت، به‌شما نفع بخشيد ... .[4]
5- امام زمان (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه) در همان سنین نوزادی، به یکی از شیعیان فرمودند: ... همانا من آخرین وصی هستم، و به‌وسیله من خداوند (متعال) بلا را از اهل بیت من و از شیعیانم دفع می‌کند.[5]
پس برای امام غایب، مطمئناً فوایدی وجود دارد و قابل انکار نیست، گرچه اساساً این شبهه اشتباه است؛ زیرا اگر به فرض، در امام غائب فایده‌ای وجود نباشد، مجوزی بر انکار آن نمی‌شود، بلکه از باب تعبد به اوامر خداوند متعال، باید امامت ایشان را پذیرفت.
هم‌چنین به این مستشکل می‌گوییم: زکات، خمس و ... چه فایده‌ای برای مسلمانان دارد که آن فایده، برای غیر مسلمانان و برای افرادی که ملتزم به این واجبات نیستند، ندارد؟ آیا چنین اشکالات بی‌اساسی که فاقد منشأ علمی است، می‌تواند مجوز بر ترک، بلکه انکار زکات و خمس شود؟

پی‌نوشت:

[1]. «قَالَ جَابِرٌ فَقُلْتُ يَا رَسُولَ اللَّهِ فَهَلْ لِشِيعَتِهِ الِانْتِفَاعُ بِهِ فَقَالَ ع وَ الَّذِي بَعَثَنِي بِالنُّبُوَّةِ إِنَّهُمْ لَيَسْتَضِيئُونَ بِنُورِهِ‏ وَ يَنْتَفِعُونَ بِوَلَايَتِهِ فِي غَيْبَتِهِ كَانْتِفَاعِ‏ النَّاسِ‏ بِالشَّمْسِ‏ إِنْ سَتَرَهَا سَحَاب‏.» خزاز رازى، كفاية الأثر في النصّ على الأئمة الإثني عشر، ص54، قم، 1401 ق.
[2]. «...وَ نَحْنُ الَّذِينَ بِنَا يُمْسِكُ السَّماءَ أَنْ تَقَعَ عَلَى الْأَرْضِ إِلَّا بِإِذْنِهِ‏ وَ بِنَا يُمْسِكُ الْأَرْضَ أَنْ تَمِيدَ بِأَهْلِهَا وَ بِنَا يُنَزِّلُ الْغَيْثَ* وَ يَنْشُرُ الرَّحْمَةَ وَ تَخْرُجُ بَرَكَاتُ الْأَرْضِ وَ لَوْ لَا مَا فِي الْأَرْضِ مِنَّا لَسَاخَتِ‏ الْأَرْضُ‏ بِأَهْلِهَا..» طبرسی، الاحتجاج، ج2، ص 317، نشر المرتضی، مشهد، 1403ق.
[3]. شیخ حر عاملی، وسائل الشیعه، ج16، ص 246، موسسه آل البیت علیهم السلام، قم، 1409ق.
[4]. «وَ بِنَا نَفَعَكُمُ اللَّهُ فِي حَيَاتِكُمْ- وَ فِي قُبُورِكُمْ وَ فِي مَحْشَرِكُمْ وَ عِنْدَ الصِّرَاطِ وَ عِنْدَ الْمِيزَانِ وَ عِنْدَ دُخُولِكُمُ الْجِنَانَ.» قمى، على بن ابراهيم، تفسير القمي، ج2، ص104 - قم، چاپ: سوم، 1404ق.
[5]. «نَصْرٍ الْخَادِمِ‏  قَالَ: دَخَلْتُ عَلَى صَاحِبِ الزَّمَانِ وَ هُوَ فِي الْمَهْدِ فَقَالَ لِي عَلَيَّ بِالصُّنْدُوقِ الْأَحْمَرِ فَأَتَيْتُ بِهِ فَقَالَ أَ تَعْرِفُنِي فَقُلْتُ نَعَمْ أَنْتَ سَيِّدِي وَ ابْنُ سَيِّدِي قَالَ لَيْسَ عَنْ هَذَا سَأَلْتُكَ فَقُلْتُ فَسِّرْ  لِي فَقَالَ أَنَا خَاتَمُ الْأَوْصِيَاءِ وَ بِي دَفَعَ‏ اللَّهُ‏ الْبَلَاءَ عَنْ أَهْلِ بَيْتِي وَ شِيعَتِي‏.» بهاء الدين نيلى نجفى، منتخب الأنوار المضيئة في ذكر القائم الحجّة عليه السلام، ص160، قم، چاپ: اول، 1360 ش.