پایگاه جامع فرق ادیان ومذاهب - ارتباط و معاشرت دراویش  با سلاطین مربوط به دوران معاصر نیست و از قدیم مدعیان عرفان و تصوف سر در آخور کاخ و توبره‌ی پادشاه داشته‌اند. گرچه اساس تصوف بر زهد و عزلت بنا شد اما دیری نگذشت که وسایل عزلت و راحتی برای زهاد و متصوفه فراهم شد و در اواخر قرن ششم به قول سیاح معروف، ابن جبیر اندلسی، صوفیه در این «خوانق» به طور کلی از اندوه معیشت فارغ بودند و مانند پادشاهان در فراوانی نعمت و آسایش به سر می‌بردند.
عقاید خنثی و سرد درویشی مانند باور به صلح کل و اینکه همه‌ی نحله‌ها، فارغ از حق و باطل، خوب و بد، صحیح یا غلط با هم در مسالمت باشند و جنگ هفتاد و دو ملت را عذر بنهند! مستلزم این رفتار شد که دراویش در سیاست دخالت نکنند و این موضوع را شعار خود قرار دهند. اما از آنجا که عقاید شیطانی، مذبذب و حالی به حالی‌ است، مشاهده می‌شود در هر برهه‌ از زمان که دراویش توانسته‌اند با نزدیکی به رأس حکومت‌ها کیسه‌ای برای خود بدوزند، به سیاست نزدیک شده و در مناصب حکومتی نفوذ کرده‌اند.
بخصوص در قرون اخیر و از زمان قاجار، دراویش صاحب نامی بر اریکه‌ی قدرت سیاسی تکیه زده و اموال بیت‌المال را چپاول کرده‌اند. این قضیه با تصاویری که از حسین تابنده قطب فرقه‌ی گنابادیه با دیکتاتور طاغوت بجا مانده، در حکومت پهلوی هم پی‌گرفته شد تا اینکه مردم ایران با انقلاب اسلامی در سال ۵۷ طومار نفوذ دراویش را با ساقط کردن حکومت طاغوت در هم پیچیدند.
درباره سپهبد نصیری رئیس سازمان امنیت پهلوی دوم که ادعای صوفیگری و درویشی داشت و از دوستان سلطان حسین تابنده و از مریدان این فرقه درویشی بود در کتاب عرفان اسلامی آمده: «من خود صوفیانی را بعد از انقلاب اسلامی ایران به وسیله مدارک به دست آمده شناختم که با دولت‌های ظالم و خائن قاجار و پهلوی و یا سفارتخانه‌های خارجی که لانه جاسوسی استعمارگران بود همکاری داشتند و گاهی مصدر کثیف‌ترین کارها بودند که ملت مظلوم شیعه چه ضربه‌ها از آنان دیدند و مرد خبیث و کثیفی چون سپهبد نعمت الله نصیری رئیس سازمان امنیت زمان محمدرضا شاه پهلوی که پانزده سال بر ملت مسلمان ایران و مال و نوامیسشان مسلط بود و جنایات او را فقط خدا می‌داند و بس جنایات ناموسی و مالی و آلوده بودن دستش به خون هزاران مظلوم به خاطر شهوترانی خاندان پهلوی و آمریکائیان از یک خانواده صوفی و درویش مسلک بود و خود او هم ادعای صوفیگری و درویشی داشت و در مسلک صوفیان گنابادی بود».[1]
تصاویر، مستندات و گزارش‌های مردمی زیادی از ارتباط خاندان تابنده (بیچاره‌ی گنابادی) با رژیم منحوس پهلوی موجود است. اما هیچ کدام مانند اعتراف قطب این فرقه، دارای ارزش قانونی نیست!
نور علی تابنده، قطب سابق دراویش صوفی فرقه‌ی گنابادیه در سخنرانی ۲۱ بهمن ماه سال ۹۶ صراحتأ از دراویش خواست که نسبت رژیم پهلوی عنادی نداشته باشند. وی گفت: «بدگویی از نظام قبل (شاهنشاهی) نشود زیرا در آن نظام احترامات ما حفظ شد»! در رژیم دیکتاتور پهلوی که خون جوانان مباح و حق‌جویان تحت تعقیب بودند، دراویش صوفیه در آزادی کامل، دارای احترام بوده و به چپاول اموال مردم در نواحی شهرستان گناباد مشغول بوده‌اند و به دلیل نفوذ این خاندان در سلطنت طاغوت، تظلم خواهی مردم نیز راه به جایی نمی‌برد.
اسماعیل صلاحی مدعی قطبیت این فرقه پس از مرگ تابنده، با انتشار تصاویری از اجداد خود با رضاشاه پهلوی به این ارتباط ناپاک مباهات کرده و هیچ ابایی از بیان ارتباط دراویش با خاندان منحوس طاغوت ندارد.
پی‌نوشت:
[1]. انصاریان، حسین، عرفان اسلامی، جلد 3، تهران 1363، ص 195 و 196.