پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ بسیاری از فرق با انگیزه‌‌های ضد دینی ولی به نام دین موجودیت پیدا کرده‌اند و با همان اهداف فاسد به موجودیت خود استمرار بخشیدند. طمع و ثروت اندوزی، حب مقام و ریاست، زورگوئی و ستم با اظهار زهد و تقوی می‌تواند از عوامل و انگیزه‌های موثر برای تشکیل فرقه باشد. فرقه کرامیه از جمله فرقی است که در آن ریاء و نفاق و تظاهر به زهد و عبادت باعث تشکیل و اوج‌گیری آن شد.
کرّامیان که پیروان عبدالله کرام مؤسس فرقه کرامیه بودند. او نويسنده كتابی به نام «عذاب قبر» است. وی در آن به تبيين انديشه‌‌ها و افكار خود پرداخته ولی چون در آن مطالب غير معقول بوده بعدا عده‌ای از همفكران او اصل كتاب را با حذف مطالب سخيف تغير دادند تا بر اعتبار آن بيفزايند و ديگر اصل آن را افشاء ننمودند. به عنوان نمونه يكی از عقائد باطل او در اين كتاب اين است كه به چگونگی و کیفیت خدا و همچنين مکان الله پرداخته است. گفته شده پیروان عبدالله کرام که عادت به اعتکاف در زوایا داشتند، بر سر قبر وی زاویه‌ای بنا کردند به نام خانقاه، که این خانقاه مرکز نشر تعالیم کرّامیان شد.[1]
این فرقه بر این باور است که اميرالمومنين علي عليه السلام متهم در قتل عثمان بوده و گفته‌اند صبر و سكوت او و مقابله نكردن با شورشيان موجب قتل عثمان شد. همچنین ایشان بيعت با دو امام در دو منطقه را جایز می‌دانند. با اين ملاك، خلافت معاویه را در شام مشروعیت می‌بخشند و بر اتباعش اطاعت از او را واجب شمرده‌اند. با وجود اینکه در عراق و حجاز اميرالمومنين علی (عليه السلام) خلیفه رسول الله (صلی الله عليه و آله و سلم) بود. به عقیده آنها معاويه در تمام استبدادها و ظلم‌ها و غارت‌ها و خونريزی‌ها و قتل مؤمنين و مؤمنات و جنگ با اميرالمومنين علی (عليه السلام)، برای طلب خون عثمان عملكردی صحيح داشته است! کرامیه در فروع دین اقوال عجيبی دارند و با خرقه پوشی و فريب افکار عمومی، تظاهر به زهد می‌کنند.[2]
کرّامیان نیز به‌مانند صوفیان خانقاه نشین بوده و امورات خود را همچون صوفیه از راه هدایا و اوقاف مردم می‌گذراندند. دراین‌باره نوشته‌اند: «کرّامیان به ساکنان این خانقاه‌ها اجازه می‌دادند که بنا به دستور ابن کرام از کار از برای امرارمعاش خودداری نموده زندگانی را وقف عبادت خداوند و فراخواندن دیگران به حقیقت نمایند.»[2]
محمدعلی کرمانشاهی دریافت معارف و اسرار توسط شاهد بازی را از انحرافاتی می‌داند که توسط ابوعبدالله کرام، قطب فرقه کرامیه، رایج شد. زیرا او قائل به اباحه‌گری در تمام اعمال بود و می‌گفت: «تمام گناهان از زنا، لواط، استمنا، شهادت به دروغ و بازی با پسران، خواه آشکار و خواه پنهان بر شما رواست، الا شرب خمر چه علانیه و پنهان، زیرا آبروی مردم را می‌ریزد، پس جمله کبائر را بر شما حلال کردم.»[3]
بدین‌سبب زیبارویان زیادی به این فرقه روی آوردند، به گمان اینکه بدون عبادت و تنها با شاهدبازی، واصل‌شده و صاحب معارف و اسرار می‌شوند! حال باید از صوفیان پرسید که این چه معارف و اسراری است که با بازی کردن با پسران زیباروی حاصل می‌شود؟

پی‌نوشت:

[1]. عبدالحسین زرینکوب، جستجو در تصوف ایران، نشرامیرکبیر، تهران 1378، ص 48
[2]. فخر رازی، اعتقاد المسلمين والمشركین، قاهره 1413، ص 68
فرقه‌های اسلامی، ص81
[3]. محمدعلی کرمانشاهی، خیراتیه، نشر انصاریان 1371، ج 1، ص 27