پیروان زید از رأی او درباره‌ی ابوبکر و عمر بن خطاب سؤال کردند، او پاسخ داد: «خداوند آن دو را بیامرزد، من از هیچ‌یک از کسانم نشنیده‌ام که از آن‌ها بیزاری جوید، و من درباره‌ی آن‌ها جز به نیکی سخن نمی‌گویم، آن‌ها در پاسخ گفتند پس در این صورت چرا برای خونخواهی اهل بیت قیام کرده‌ای؟ در پاسخ آن‌ها فرمود: بالاترین چیزی که درباره‌ی آنانی که ذکر کردید می‌گویم این است که ما به امر خلافت از همه‌ی مردم سزاوارتر بودیم، لیکن این قوم به رغم ما آن را به خود اختصاص دادند، و ما را از آن محروم کردند و این عمل از نظر ما، آن‌ها را به حدّ کفر نرسانیده است. گفتند پس با این حال چرا ما با این‌ها می‌جنگیم؟ گفت این‌ها مانند آن‌ها نیستند. اینان هم به مردم و هم به خودشان ستم می‌کنند، من به کتاب خدا، سنت پیامبر، برپاداشتن سنت‌ها، و از میان بردن بدعت‌ها دعوت می‌کنم. اگر از من بشنوید، هم برای من و هم برای شما خوب است و اگر امتناع ورزید، من وکیل و سرپرست شما نیستم.»
الامام زید، ابوزهره، ص58.
مقاله: «پرسشی از زید درباره‌ی خلافت و امامت، و جواب شنیدنی او»