امام باقر(علیه‌السلام) می‌فرماید: «مردى از اهل یمام به نام جویبر نزد رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) آمد و اسلام آورد. جویبر مردى کوتاه اندام، نیازمند، برهنه و از سیاهان زشت‏‌روى بود. روزى رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) نگاهى عطوفت‌آمیز و رحمت‌انگیز به جویبر کرد و فرمود: اى جویبر! کاش با زنى ازدواج می‌کردى تا عفافت را به وسیله او پاس می‌داشتى و او تو را بر کارهاى دنیوى و اخروى یاورى می‌کرد. جویبر به آن‌حضرت گفت: اى رسول خدا! پدر و مادرم به فدایت باد! چه کسى به من میل پیدا می‌کند، به خدا سوگند نه شخصیت [اجتماعی] دارم، نه نسب، نه دارایى و نه زیبایى. پس کدامین زن به من رغبت می‌ورزد. رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) به او فرمود: اى جویبر! بی‌تردید خدا خوار کرد به وسیله اسلام، کسانى را که در جاهلیّت گران‌قدر بودند و عزّت بخشید به وسیله اسلام کسانى را که در جاهلیت خوار می‌زیستند و به وسیله اسلام غرور جاهلیت و بالیدن به قبایل و افتخار به بلند مرتبه بودن نیاکان از بین رفت امروز همه مردم؛ سفید، سیاه، قرشى، عرب و عجم از نسل آدمند و بی‌‏شک خداوند آدم را از گل آفرید و به راستی محبوب‌ترین مردم نزد خداى در روز رستاخیز کسى است که فرمان پذیرتر براى او و پرهیزکارتر باشد. اى جویبر! من هیچ مسلمانى را امروز والاتر و برتر نمی‌دانم مگر کسى که پرهیزکارتر از تو براى خدا باشد و فرمان پذیرتر. سپس فرمود: اى جویبر! به سوى زیاد پسر لبید برو. او از با شخصیت‌ترین پسران بیاضه است و به او بگو من فرستاده رسول خدا به سوى تو هستم و او می‌گوید: دخترت ذلفاء را به همسرى جویبر درآور.  پس چنین شد که این جوان سیاه با یکی از با شخصیت‌ترین زنان عرب ازدواج کرد.
کلینی، الکافی، ج5، ص204 - 206.
مقاله: «مسلمان سیاه‌پوست باتقوا، کفو با شخصیت‌ترین زنان عرب مسلمان»