حکیم ابوالقاسم فردوسی در شاهنامه می‌گوید:

چگفت آن خداوند با فرّ و وحی، خداوند امر و خداوند نهی
که من شهر علمم علیّم دَر است، درست این سخن قول پیغمبر است
نبی آفتاب و علی همچو ماه، بِهَم پُشتی یکدگر راست راه
منم بنده اهل بیت نبی، ستاینده خاک پای وصی
اگر چشم داری به دیگر سرای، به نزد نبی و وصی گیر جای
گرت زین بد آید گناه من است، چنین است این رسم و راه من است
دلت گر به راه خطا مایل است، ترا دشمن اندر جهان خود دل است
نباشد بخو (به جز) بی‌پدر دشمنش، که یزدان سوزد در آتش تنش

* بی‌پدر به معنی کسی نیست که پدرش مُرده باشد. بلکه به معنی کسی است که پدرش معلوم نباشد، کنایه از حرامزادگی و زنازادگیِ دشمنان علی (ع)

مشخه نسخه:

Lewis O 51
(Philadelphia, Free Library of Philadelphia, Rare Book Department