زرتشت و باستان گرایی
نه می‌بخشیم و نه فراموش می‌کنیم. نه بیگانه را و نه مزدوران را، به ویژه مدعیان دروغین آریایی که از اجنبی حمایت کردند.
اهورامزدا و کوروش کبیر در شرایطی که کشورتان مشغول مذاکره بود و یک رژیم جعلی به آن تجاوز کرد؛ زن و کودک آریایی را کشت، راضی به سکوت‌تان نیستند! یا رژیم را محکوم کنید یا دَم از خون آریایی نزنید. دفاع از ایران، جان و جربزه می‌خواهد، نه شعار و گردنبند فروهر!
رضا پهلوی، حمله اسرائیل به ایران را محکوم نکرد، بلکه می‌کوشد با فراخواندن مردم به اعتصاب، ایران را از جهت اجتماعی و اقتصادی فلج کند. یعنی:
رهبر معظم انقلاب، فردوسی را انسانی حکیم نامیده؛ فرمودند که حکمت فردوسی، حکمتِ الهیِ اسلامی است. در ادامه گفتند: در سال‌‌های نخست پیروزی انقلاب اسلامی، عده‌ای از مؤمنین بااخلاص ولی ناآگاه، قصد داشتند که مقبره فردوسی را ویران کنند.
فردوسی یک مسلمان شیعه بود. پس از درگذشت او، فقیه آن دیار که مخالف سرسخت شیعیان بود، مانع از دفن فردوسی در قبرستان شهر شد.
حسین شنبه‌زاده که خود را دوستدار شاهنامه می‌نامد، با بی‌شرمی به امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) جسارت کرد. ای کاش او، سخن فردوسی در شاهنامه را می‌خواند که فرمود علی (علیه السلام) طریق نجات است و دشمن علی (علیه السلام) راهی به سعادت راستین ندارد.
فردوسی می‌گوید که شاهنامه، کتاب تاریخ است. تاریخی که بخش‌هایی از آن با زبان رمز و راز بیان شده است. شاهنامه اگر اسطوره هم باشد باز هم گویای باورها، آرمان‌ها و فرهنگ ایران باستان است و از این حیث، اهمیت دارد.
دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران در گزارشی پیرامون بزرگداشت یعقوب لیث صفار، مدعی شده که نام اصلی او «رادمان پور ماهک» بوده است؛ ادعایی که هیچ‌گونه پشتوانه‌ای در منابع کهن تاریخی ندارد.
تعالیم پیامبران را خرافه می‌نامند، اما باور دارند اگر یک لاشخور بر فراز کسی بال بزند (یا ترجیحاً بر سر کسی کثافت بریزد)، این نشانه خوشبختی است!
- توهین به امیرالمؤمنین علی (ع)
- حمایت از اسرائیل
- حمایت از رضا پهلوی (اسطوره فاخته‌گری)
- ترویج باستانگرایی و کوروش پرستی
چرا رسانه مزدور انگلیس چنین می‌کند؟
چون هر یک از این گزینه‌ها نسخه مرگ ایران است.
در دانشنامه ایرانیکا (بزرگترین و جدیدترین دانشنامه ایران شناسی جهان که در دانشگاه کلمبیا تدوین شده است)، آمده است:
آریایی ها دیو پرست بودند.
شامپانزه باغ وحش ارم در اثر کهولت ســن، درگذشـت. او از سوی فعالان محیط زیست، پرویـز نامیده شده بود.
ابوریحان بیرونی در حدود هزار سال پیش، در کتاب الآثار الباقیه به نقل از متون باستانی ایرانی می‌نویسد:
روز ۲۲ بهمن در ایران باستان، روز جشن بود. آنان این روز را بادبره یا باذوَرَه می‌نامیدند. این جشن در قم باستان، پرشورتر از دیگر جای ها برپا می‌شد.