کامیار عبدی باستان‌شناس نامدار ایرانی:

ما ایرانی‌ها تا دوره قاجار، اطلاعات موثق چندانی درباره کوروش نداشتیم و عملاً شخصیت او را نمی‌شناختیم... امروز، کوروش از شخصیت تاریخی درآمده و جنبه سیاسی‌زدگی یافته است.

نشست «کوروش در پرتو پژوهش‌های نوین»، پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، 1404/8/7.

سخن درست دکتر کامیار عبدی را کامل کنیم:

در اَوِستا و متون روایی زرتشتی، هیچ نامی از کوروش به میان نیست. در شاهنامه نیز هیچ اسمی از کوروش نمی‌بینیم. تمام آن‌چه امروز به عنوان افتخار به کوروش مطرح می‌شود، از کانال خاورشناسان انگلیسی، یهودی و... به ما رسیده است. پیشتر یک چالش مطرح کرده بودیم: خاورشناسان انگلیسی و..‌ و همچنین منابع یهودی را کنار بگذاریم. آن‌گاه آیا دو خط مطلب می‌توان یافت که به واسطه آن، بتوان به کوروش افتخار کرد؟

کوروش هیچ‌گاه نماد هویت ایرانی نبود. رسانه‌های بیگانه، بخشی از جامعه ما را فریب دادند، تا کوروش را به عنوان نماد هویت بپذیرند.

نام کوروش در این دو هزار سال اخیر، هیچ گاه مایه اتحاد ایرانیان نبود. امروز بسیاری از ایرانیان (از جمله اکثر عرب‌ها، تُرک‌ها، بلوچ‌ها و...) هیچ تعلق‌خاطر و دل‌بستگی به کوروش ندارند، بلکه جریان باستان‌‌گرای آریایی با شعارهای ضد عربی، ضد تُرکی و حتی ضد اسلامی، مایه‌ی رنجشِ بسیاری از ایرانیان و جدایی مردم از یکدیگرند. 

در هشت سال دفاع مقدس، در سنگرها هیچ خبری از کوروش و داریوش و خشای‌آرشا نبود. نام و یاد کوروش، نجات‌بخش نیست. در سختی‌ها فراموش می‌شود و فقط در لحظات سرمستی به زبان آورده می‌شود. 

 کوروش‌دوستی و کوروش‌پرستی، چاقویی است که دسته‌ی آن در اختیار جریان استعمار است.