اگرچه ابن‌تیمیه به‌عنوان «شیخ الاسلام» برای وهابیت به‌شمار می‌رود و سخنان باطلش را بر اقوال علمای فریقین ترجیح می‌دهند، اما سزاوار است نیم‌نگاهی به سخنان علمای اهل سنت درباره‌ی او داشته باشیم.
در مقدمه کتاب «منهاج السنه النبویه» برخی از محققین، بالاترین و بی‌نظیرترین تعبیرات را درباره‌ی ابن‌تیمیه آورده‌اند و می‌گویند: «شیخ و پیشوای عالمان، دانشمند کامل، یگانه عالمان حافظ، رهبر و پیشوا، ربانی امت، شیخ و بزرگ اسلام، باقی‌مانده‌ی عالمان، خاتم مجتهدان، باقی‌مانده‌ی مجتهدین،...»[1] اما با این القاب و اسماء و صفات عجیب و غریب، برخی از علمای فریقین به‌خاطر عقاید باطل و افکار آلوده او، نسبت به مسائل دینی و اعتقادی، او را طرد کرده و همگان را توجه و آگاهی به انحرافات دینی او داده‌اند، چرا که علمای اهل سنت، به خوبی خمیرمایه و چهره منافقانه وی را شناخته، با مطالبی که در تالیفات او آمده، درباره‌اش افشاگری کرده‌اند.
مثلاً ابن حجر عسقلانی درباره‌ی او می‌گوید: «... از آن‌جا که ابن‌تیمیه به هنگام نگارش و تالیف کتاب‌هایش احاطه کافی بر روایات نداشته، لذا انسان فراموشکاری است...»[2]
و شوکانی در معرفی محمد بخاری حنفی (841هجری) می‌گوید: «محمد بخاری حنفی از ابن تیمیه بسیار متنفر و منزجر بود، تا جایی که در مجلسش تصریح می‌کرد که هر کس ابن تیمیه را شیخ الاسلام بنامد، کافر است.»[3]
و سخاوی به نقل از ذهبی نقل می‌کند که در خطاب تندی، به ابن‌تیمیه گفته است: «ای بیچاره بدبخت! آنانی‌که از تو متابعت می‌کنند، در پرتگاه زندقه و کفر و نابودی قرار دارند...»[4] یعنی هم آنان زنادقه و کافر هستند و هم تو زندیق و کافری. البته در ادامه سخنانش پیروان ابن‌تیمیه را عقب‌مانده، منزوی، سبک‌مغز، بی‌عقل، دروغ‌گو، کودن، بی‌شعور و... معرفی می‌کند که همگی این صفات در حقیقت برمی‌گردد به خود ابن‌تیمیه.
با این اوصاف، چگونه برخی صفات و القاب عجیب و غریب برای ابن‌تیمیه قائلند. والله العالم

پی‌نوشت:

[1]. «الشیخ الامام العلم، الحبر الکامل، الاوحد العلامه الحافظ، الخاشع القانت، امام الائمه، و ربّانی الامّه، شیخ الاسلام، بقیه الاعلام، خاتمه المجتهدین، بقیه المجتهدین،...» منهاج السنه النبویه، ابن تیمیه، موسسه قرطبه، قاهره، مصر، ج1 ص3.
[2]. «... التی لم یستحضر حاله التصنیف مظانّها اتنّه کان لاتّساعه فی الحفظ یتّکل علی ما فی صدره و الانسان عامد للنسیان...» لسان المیزان، ابن حجر عسقلانی، دائر المعذف النظامیه، حیدر آباد، هند، ج6 ص319.
[3]. «... ثمّ صار یصرّح فی مجلسه انّ من اطلاق علی ابن تیمیه انّه شیخ الاسلام فهو بهذا الاطلاق کافر» البدر الطالع بمجالس من بعد القرن السابع، شوکانی، دار المعرفه، بیروت، لبنان، ج2 ص262. جهت مشاهده تصویر کتاب کنید.
[4]. «یا خیبه من اتبعک فانّه معرض للزندقه و الانحلال...» الاعلان بالتوبیخ...، سخاوی، چاپ فرانتس روزنتال، بیروت، لبنان، ص77.