پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ مبلّغی بهائی و یک پژوهشگر در زمینه‌ی بهائیت، به بررسی ادعای ابداع آموزه‌ی صلح عمومی در بهائیت پرداختند.
مبلّغ بهائی: پیشوایان ما تعالیمی اختراع کرده‌اند که نیاز بشر امروز است.
پژوهشگر: آیا می‌توانید یکی از این تعالیم دوازده‌گانه به ظاهر ابداعی را نام ببرید که پیش از بهائیت بیان نشده باشد؟!
مبلّغ بهائی: بله، همه‌ی این تعالیم ابداع و اختراع پیشوایان ما هست؛ به طور مثال یکی از این تعالیم دعوت به صلح عمومی می‌باشد؛ همچنان که عبدالبهاء گفته است: «جمیع می‌گفتند تعالیم حضرت بهاءالله فی الحقیقه مثل ندارد... می‌گفتیم از جمله این تعالیم... صلح عمومی است، این در کدام کتاب است؟».[1]
پژوهشگر: یعنی قبل از بهائیت، هیچکس نظریه‌ی لزوم برقراری صلح عمومی را مطرح نکرده است؟!
مبلّغ بهائی: خیر، ابداع و اختراع آموزه‌ی صلح عمومی، یکی از تعالیمی است که خداوند برای اولین‌بار آن را در آیین بهائی ظاهر فرموده؛ همچنان که عبدالبهاء گفته است: «بهاءالله تضمین کرده که صلح جهانی یک دستاورد بنیادی دین خداست و صلح میان تمام ملّت‌ها، دولت‌ها، مردم، ادیان، نژادها، و تمام نوع بشریت برقرار خواهد شد. این امر یکی از ویژگی‌های مخصوص این ظهور است که در کلام خدا نازل شده»[2]
پژوهشگر: آیا می‌دانید تقریباً 22 سال قبل از تولد پیامبرخوانده‌ی بهائیت، یعنی در سال 1795 میلادی، «امانوئل کانت (1724 تا 1804 م)» مبانی رسیدن به یک صلح پایدار را به صورت شش اصل مشخص، در کتاب «صلح پایدار» بیان نموده است؟! در این کتاب، کانت پیش از بهائیت خواستار اتحاد جامعه‌ی بین‌المللی و تشکیل سازمانی برای برقراری صلح در جهان شده است. آیا پیامبرخوانده‌ی بهائی، پیش از اعلان این تعلیم و انتسابش به بهائیت، کتاب «صلح پایدار» کانت (فیلسوف برجسته‌ی قرن هجده میلادی) را نخوانده بود؟!
مبلّغ بهائی: منظور ما اینست که این آموزه در ادیان الهی و به عنوان اصلی دینی بیان نشده است!
پژوهشگر: بر خلاف ادعای شما، تمام ادیان الهی نیز دوری از جنگ‌ها و خونریزی‌های بیهوده را تأیید می‌کنند؛ این مسئله به قدری واضح بوده که جناب عبدالبهاء را نیز به اعتراف وا داشته است: «جمیع كتب الهی و جمیع انبیاء ‌الهی و جمیع عقلای بشر، جمیعاً متّحد و متفق بر آن‌اند كه جنگ سبب خرابی است و صلح سبب آبادی. كلّ (همه) متفق‌اند كه جنگ بنیان انسانی براندازد».[3] با این حال چگونه می‌توان صلح عمومی را به عنوان اختراع بهائیت پذیرفت، در حالی که پیشوایان این فرقه، صلح و دوستی را رمز مشترک تمام ادیان الهی برشمرده‌اند؟!

پی‌نوشت:
[1]. عبدالبهاء، خطابات، لانگهاین آلمان غربی: لجنه‌ی ملّی نشر آثار امری، بی‌تا، ج 3، ص 78.
[2]. Abdu’l-Baha, The Promulgation of Universal Peace, 2nd ed. (US Baha’i Publishing Trust, 1982), pp. 455.
[3]. عباس افندی، خطابات، لانگهاین آلمان غربی: لجنه‌ی ملّی نشر آثار امری، 127 بدیع، ج 2، ص 99.