در روایت ابن داوود و نسایی چنین آمده که عایشه گفت: رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌وآله) از کنار قبری عبور می‌کردند که فرمودند: همانا صاحب این قبر قطعا عذاب می‌گردد در حالیکه اهل او بر او گریه می‌کنند و این آیه را قرائت فرمودند: «ولاتزر وازره وزر اخری»
«فَذُكِرَ ذَلِكَ لِعَائِشَةَ فَقَالَتْ: وَهِلَ، إِنَّمَا مَرَّ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ عَلَى قَبْرٍ، فَقَالَ: «إِنَّ صَاحِبَ الْقَبْرِ لَيُعَذَّبُ، وَإِنَّ أَهْلَهُ يَبْكُونَ عَلَيْهِ»، ثُمَّ قَرَأَتْ {وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَى}»
پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) در این حدیث بدون تقبیح کردن و منع گریه بر اموات، می‌فرمایند: این گریه‌ها باری را از دوش صاحب قبر بر نمی‌دارد.
سنن نسائی ج 4، ص 17
مقاله: «عایشه: عمر در نقل این روایت خطا کرده است»
این تصویر می‌تواند برای موضوع «تقبیح و منع نکردن از گریه بر اموات» مورد استفاده قرار بگیرد.