مراد از قول صحابی همان فتوا و یا مذهب فقهی در مسائل اجتهادی است و یا به عبارت دیگر می‌توان گفت که هر آن‌چه از مجتهدین صحابه در مسائل اجتهادی صادر شده است.
«بعد وفاه النبی قام اصحابه الکرام... بین الناس و قد نقلت الینا فتاواهم و اقضیتهم، فهل یصح ان نعتبر هذه الفتاوی و الاقضیه مصدرا من مصادر الفقه. محل اختلاف العلماء فی حجیه قول الصحابی، فیه تفصیل. اول: قول الصحابی فیما لا یدرک بالرای و الاجتهاد، حجه عند العلماء، ثانیا: قول الصحابی الذی حصل علیه الاتفاق یعتبر حجه شرعیه، ... رابعا: قول الصحابی الصادر عن رای و اجتهاد... و الذی نرجحه: ان قول صحابی لیس حجه ملزمه و لکن نمیل الی الاخذ...»
بعد از وفات پیامبر (صلی الله علیه و آله)، اصحاب آن حضرت حضور داشته و از ایشان مطالبی بیان شده است. آیا این کلمات می‌تواند به عنوان مصدری برای فقه در نظر گرفته شود. در این‌جا تفصیل است: اول: قول صحابی که از روی اجتهاد نیست، این حجت است. دوم: قول صحابی که بر حجیت آن اتفاق است، حجت است. سوم... چهارم: قول صحابی که از روی اجتهاد است و در کتاب و سنت یافت نمی‌شود، اگرچه ما ملزم به تبعیت از این قول نیستیم اما تمایل داریم آن‌را اخذ کنیم.
زیدان، عبدالکریم، الوجیز فی اصول الفقه، موسسه قرطبه، بی‌جا، بی‌تا، ص 260 - 262.
مقاله: «حجیت قول صحابه»
این عکس برای «حجیت‌بخشی ذاتی برای قول صحابه» می‌تواند مورد استفاده قرار بگیرد.