به گواهی کتب معتبر اهل سنت، اصحاب پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله) نه تنها در مسائل اجتهادی، برخورد مجتهدانه داشته، بلکه گاهی نیز در امور توقیفی و تصریحی (نصوص)، اجتهاد کرده‌اند. از نمونه‌های این موارد می‌توان به اقامه جماعت نماز تراویح اشاره کرد. صحیح بخاری ضمن اشاره به این مساله، به بدعت بودن این امر از سوی عمر و اعتراف خود او نیز اشاره کرده است.
«عن عبد الرحمن بن عبد القاری أنه قال: خرجت مع عمر بن الخطاب رضی الله عنه لیلة فی رمضان إلی المسجد، فإذا الناس أوزاع متفرقون، یصلی الرجل لنفسه و یصلی الرجل فیصلی بصلاته الرهط، فقال عمر: إنی أری لو جمعت هؤلاء علی قارئ واحد لکان أمثل، ثم عزم فجمعهم علی أبی بن کعب، ثم خرجت معه لیلة أخری و الناس یصلون بصلاة قارئهم، قال عمر: نعم البدعة هذه.»
عبد الرحمن بن عبد القاری می‌گوید: در ماه رمضان به مسجد وارد شدم ، بعضی‌ها فرادی نماز می‌خواندند بعضی‌ها هم پشت سر یک نفر نماز می‌خواندند. عمر گفت: اگر همه را بر یک امام جماعت جمع کنم، نمونه‌اش بهتر و زیباتر است. سپس أبی بن کعب را امام جماعت آنها قرار داد. سپس شب دیگری با عمر به مسجد رفتم و دیدم که مردم به امام جماعت أبی بن کعب، نماز تراویح می‌خوانند. عمر گفت: این بدعت خوبی است.
بخاری، محمد بن اسماعیل، صحیح بخاری، بیروت، دار ابن کثیر، ص 482.
مقاله: «حجیت قول صحابه»
این عکس برای «بدعت بودن نماز تراویح به اعتراف خلیفه ثانی» می‌تواند مورد استفاده قرار بگیرد.