یحیی بن معین می‌گوید: «هر شب که وارد خانه می‌شدم، 5 بار آیة الکرسی را می‌خواندم، یکی از شب‌ها هنگامی‌که آیة الکرسی را خواندم، کسی به من خطاب کرده و گفت: چقدر زیاد آیة الکرسی می‌خوانی؟ «کسی پیدا نمی‌شود که صدایش از تو بهتر باشد»، گفتم مثل این‌که آیة الکرسی تو را اذیت می‌کند و از خواندن آن خوشت نمی‌آید، به خدا قسم از این به بعد بیش از این می‌خوانم؛ پس هر شب 50 الی 60 مرتبه آیة الکرسی را می‌خواندم.» «كُنْتُ إِذَا دَخَلْتُ مَنْزِلِي بِاللَّيْلِ، قَرَأْتُ آيَةَ الكُرْسِيِّ عَلَى دَارِي وَعِيَالِيَ خَمْسَ مَرَّاتٍ، فَبَيْنَا أَنَا أَقْرَأُ، إِذَا شَيْءٌ يُكَلِّمُنِي: كَمْ تَقرَأُ هَذَا؟ كَأَنْ لَيْسَ إِنْسَانٌ يُحسِنُ يَقْرَأُ غَيْرَكَ؟ فَقُلْتُ: أَرَى هَذَا يَسُوءكَ؟ وَاللهِ لأَزِيدَنَّكَ. فَصِرْتُ أَقرَؤُهَا فِي اللَّيْلَةِ خَمْسِيْنَ، سِتِّيْنَ مَرَّةً.» ذهبی، سیر اعلام النبلاء، موسسه الرساله بیروت، ج11، ص87. لینک مقاله: https://www.adyannet.com/fa/news/28190