پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ علی‌محمد شیرازی یکی از مدعیان دروغینی است که مدعی مقام مهدویت شده و خود را امام دوازدهم شیعیان دانسته است؛ همچنان که به نقل از او می‌خوانیم: «إنّی أنا القائم الَّذی کنتُم به تَنتَظرُون [1]؛ همانا من قائمی هستم که منتظرش بوده‌اید».
اما جالب است بدانیم در عین حال، علی‌محمد باب به وجود حضرت حجّت بن الحسن العسکری (علیه السلام) اعتراف کرده و حتی انکار نواب اربعه‌ی ایشان را در عصر غیبت صغری، مصداق کفر به خدا دانسته است.[2] در این راستا پیشوای بابیت، اعمال کسانی که نواب حضرت حجّت بن الحسن العسکری (علیه السلام) را انکار کنند، حبط شده دانسته است؛ همچنان که در صحیفه عدلیه خود آورده است: «اگر کسی عمل کرده باشد به دین حضرت رسول (صلّی الله علیه و آله) در منتهای عمل و اقرار به ولایت اهل بیت عصمت آورده باشد؛ ولکن اعراض از حکم حسین بن روح که یکی از وکلای ایام غیبت صغری بوده، نموده باشد، شکی نیست که عمل‌های او هباءً منثورا (: مانند گرد و غبار پراکنده) است (یعنی اعمالش حبط خواهد شد و باطل می‌شود)».[3]
در این صورت (بنابر تصریح علی‌محمد شیرازی)، پیروان مسلک بابیت و بهائیت کافر به شمار آمده و در درگاه الهی، هیچی عملی از آنان پذیرفته نیست.

پی‌نوشت:
[1]. محمدعلی فیضی، حضرت نقطه اولی، لانگنهاین آلمان غربی، لجنه‌ی ملّی نشر آثار امری به لسان فارسی و عربی، 1987 م، ص 142.
[2]. فاضل مازندرانی، اسرارالآثار، بی‌جا: مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات امری، 124 بدیع، ج 1، ص 182.
[3]. علی‌محمد شیرازی، صحیفه عدلیه، نسخه‌ی الکترونیکی، صص 6-5.