متن مقاله
یکی از القابی که مفتیان وهابی برای خود انتخاب کرده‌اند، واژه «مفتی اعظم» است. در کشور عربستان و در بین وهابیت، عالی‌ترین مرتبه افتا، مقام مفتی اعظم است. مفتی اعظم، متصدی امور مذهبی است و همیشه این مقام (به جز یک مورد) در اختیار یکی از فرزندان محمد بن عبدالوهاب است که از آنان به آل شیخ تعبیر می‌شود.
البته نام‌گذاری عالی‌ترین مرتبه افتا به «مفتی اعظم» اشکالی ندارد، ولی اهمیت این مسئله از آن جهت است که چگونه وهابیت از یک‌سو، برای خطاب کردن پیامبر گرامی اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله) که بهترین خلق خدا بر روی زمین است، از واژه «سیدنا محمد» استفاده نمی‌کنند و چنین لقبی را برای پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) مکروه می‌دانند، ولی لقب مفتی اعظم را برای خود می‌پسندند.
قضیه وقتی جالب‌تر می‌شود که یکی از شیوخ وهابی به خاندان آل شیخ اعتراض می‌کند، که چرا لقب «مفتی اعظم» را برای خود انتخاب کردید، در حالی‌که مفتی اعظم، فقط خداوند است.[1] مفتی اعظم سابق عربستان در پاسخ می‌گوید: مشکلی در این لقب نیست، زیرا این لقب هر چند بر وزن افعل تفضیل است، اما منظور این است که من (شیخ محمد بن ابراهیم آل الشیخ) برترین مفتی حال حاضر و مرجع سایر مفتیان هستم و همان‌گونه که حنفیان لقب «امام اعظم» را برای ابوحنیفه به‌کار می‌برند، می‌توان لقب «مفتی اعظم» را برای من به کار برد و این‌گونه القاب از اسامی خداوند نیست، تا اطلاق آن بر غیر خدا اشکال داشته باشد.[2]
و جالب‌تر این‌‌که همین مفتی وهابی، وقتی از او در رابطه با اطلاق کلمه «سیدنا محمد» بر رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌وآله) می‌پرسند، در پاسخ می‌گوید: ارجح ترک این واژه است، زیرا باید از حریم توحید دفاع نمود![3]
سبحان الله از این همه توجیهات وهابیت! که اطلاق کلمه سیدنا محمد بر رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌وآله) مخالفت با توحید است، ولی استفاده واژه مفتی اعظم، برای مفتیان وهابی عین توحید است!

نویسنده: م. ج

پی‌نوشت:

[1]. محمد بن إبراهيم بن عبد اللطيف آل الشيخ (المتوفى: 1389هـ)، فتاوى ورسائل سماحة الشيخ محمد بن إبراهيم بن عبد اللطيف آل الشيخ، جمع وترتيب وتحقيق: محمد بن عبد الرحمن بن قاسم، الناشر: مطبعة الحكومة بمكة المكرمة،الطبعة: الأولى، 1399ق، ج5، ص115.
[2]. همان، ج5، ص116.«أن تقليب الشخص بلقب "المفتي الأكبر" ليس القصد منه التفضيل المطلق، ولا منازعة الرب في الأكبرية؛ بل القصد منه أنه مرجع غيره من المفتين الذين يعتبر مرجعًا لهم...»
[3]. همان، ج13، ص 154. «قول الواعظ سيدنا ومولانا محمد... وتركه أولى على كل حال، وعلى كل فهذه الكلمة لم ترد عن السلف فمن تركها فقد أحسن».