پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ رهبران فرقه‌ی بهائیت، در راستای اعطای صورتی خارق العاده به پیامبرخوانده‌ی خود، مدعی می‌شوند که حسینعلی نوری کتاب ایقان را در مدت دو شبانه روز نگاشته است. همچنان که شوقی افندی در این خصوص می‌نویسد: «... در سنین (سال‌های) اخیره دوره‌ی اقامت در بغداد (1278 ق) طی دو شبانه روز از قلم مبارک نازل گردیده».[1]
اما جالب است بدانیم این کرامت‌تراشی شوقی افندی برای پیامبرخوانده‌ی بهائیت در حالیست که با مطالعه‌ی این اثر، درمی‌یابیم که مدت نگارش کتاب ایقان، در حدود دو سال بوده است.
همچنان که شیخ محمود حلبی در نقد این کتاب می‌گوید: «... خود بهاءالله در صفحه‌ی 138 همین کتاب ایقان می‌گوید: «هجده سنه می‌گذرد که بلایا از جمیع جهات مثل باران بر آن‌ها (یعنی بابی‌ها) بارید»؛ و چون 18 سال را بر سال 1260 که سنه (سال) ظهور سید باب است علاوه کنیم، 1278 می‌شود؛ ولی از صفحه 106 کتاب ایقان 157 صفحه‌ای، از سطر اولش که می‌گوید: «باری هزار و دویست و هشتاد سنه (سال) از ظهور نقطه‌ی فرقان (: بخوانید علی‌محمد شیرازی) گذشت» معلوم می‌شود که در سال 1280 نوشته شده است و اگر بخواهیم جمع بین هردو گفتار را بنماییم، باید بگوییم که این کتاب را در ظرف دو سال نوشته‌اند که ابتدایش 1278 بوده و اختتامش 1280».[2]
با این حال، دروغ‌پردازی ولی‌امر بهائیت در نگاشتن دو روزه‌ی ایقان توسط پیامبرخوانده‌ی این فرقه، چه توجیهی داشته و با چه هدفی صورت گرفته است؟!

پی‌نوشت:
[1]. شوقی افندی، قرن بدیع، ترجمه: نصرت‌الله مودت، انتاریو کانادا: مؤسسه‌ی معارف بهائی به لسان فارسی، چاپ دوم، 1992 م، ج 2، ص 147.
[2]. شیخ محمود حلبی، نقد ایقان، بی‌جا: بی‌نا، بی‌تا، ص 4.